พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 518

เหตุการณ์ที่เกิดในห้องสมุดแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว หน่วยสอดแนมที่แอบติดตามรุ่ยอ๋องในคืนนี้ส่งข่าวไปยังพระที่นั่งบำรุงฤทัย

จักรพรรดิจาวเหรินพิโรธจนหนวดกระตุก พูดเสียงเคืองว่า “คนพวกนั้นชักจะกำแหงหนักขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าข้าตายไปแล้วหรือไง?”

ตอนแรกก็เป็นหลี่เมิ่งเอ๋อร์ ต่อมาก็เป็นคุณชายจาง แต่ละคนไม่ใช่น้อยๆเลย

ก่อนหน้านี้หลี่เมิ่งเอ๋อร์พูดจาเสียดสีรุ่ยอ๋องบนถนน ถึงแม้จักรพรรดิจาวเหรินไม่พอใจ แต่ก็เห็นที่นางเป็นสตรีอายุน้อย ทั้งยังเป็นหลานสาวที่หลี่กุ้ยเฟยรักใคร่เอ็นดู จึงเอาหูไปนา เอาตาไปไร่

ตอนนี้คุณชายจางยิ่งกำแหงกว่า ไม่ใช่แค่พูดเหน็บแนมเท่านั้น ยังกล้าลงไม้ลงมืออีกด้วย

“ข้าแค่ให้เจ้าใหญ่ไปฝึกประสบการณ์ที่กรมขุนนาง ไม่ได้ปลดยศของเขา แต่คนกลุ่มนี้ก็กล้าสามหาวแล้ว”

ฝูกงกงก็รู้สึกว่าหลานชายของอาลักษณ์กรมพิธีการโอหังเกินไปแล้ว รีบลูบหัวหน้าให้จักรพรรดิจาวเหริน “ฝ่าบาทโปรดระงับโทสะ รักษาพระวรกายด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิจาวเหรินส่งเสียงหึแรงๆ โยนฎีกาด้วยใบหน้าบูดเบี้ยว “ข้าต้องตรอมใจตายเพราะพวกเขาวันใดวันหนึ่งแน่”

ถ้าจะเรียกพฤติกรรมก่อนหน้านี้ว่าท้าทายอำนาจฮ่องเต้ เช่นนั้นการกระทำของคุณชายจางก็เท่ากับกระตุกหนวดเสือ

ฝูกงกงจึงได้แต่พูดในทางที่ดี “หลานชายอาลักษณ์กรมพิธีการไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ แต่ยังดีที่รัชทายาทเข้าข้างท่านรุ่ยอ๋อง ก่อนหน้านี้พระองค์กังวลใจมาก กลัวว่ารัชทายาทับท่านรุ่ยอ๋องจะผิดใจกันด้วยเรื่องการตายของมารดา ใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ? บัดนี้พระองค์วางพระทัยได้แล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองพี่น้องยังดีอยู่เหมือนเดิมพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิจาวเหรินได้ยินดังนั้นสีหน้าก็ดีขึ้น

ก่อนหน้านี้รุ่ยอ๋องเห็นพวกเขาพระราชทานสุราพิษให้ฮองเฮาเฟิง ความกังวลของเขาจึงมีเหตุผล

จักรพรรดิจาวเหรินจึงส่งรุ่ยอ๋องไปยังกรมขุนนาง สาเหตุแรกเพื่อให้รุ่ยอ๋องเป็นเติบโตขึ้น และอีกสาเหตุหนึ่งเป็นเพราะต้องการปลอบขวัญเซียวปี้เฉิง

เมื่อก่อนเขาลำเอียงมามากพอแล้ว หากไม่แสดงท่าทีอีก เกรงว่าเจ้าสามจะน้อยใจได้

ยังดีที่สองพี่น้องมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นและปรองดองกัน แบบนี้เขาก็โล่งอก

จักรพรรดิจาวเหรินผ่อนลมหายใจ “มารดาของเจ้าใหญ่ใจแคบ แล้วหลี่กุ้ยเฟยก็ไม่ใช่ย่อย เด็กสองคนนี้เติบโตมาเป็นคนแบบนี้ได้ ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง”

ฝูกงกงพูดประจบอย่างรู้จังหวะ “เพราะท่านอ๋องทั้งสองพระองค์ได้ความใจกว้างของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิจาวเหรินได้ยินก็ไม่ได้ดีใจมากนัก กลับหัวเราะเยาะตัวเอง

“เมื่อก่อนข้าก็คิดว่าตัวเองใจกว้าง รับทุกอย่างได้ แต่เมื่อเห็นท่าทีของเจ้าสามกับภรรยาแล้ว ข้าถึงรู้ว่า มันไม่เรียกว่าใจกว้าง แต่เรียกว่าไม่ได้เรื่อง”

เขาถอนหายใจยาวๆ ฝูกงกงโซเซไปหลายก้าว ไม่กล้าพูดต่อ

......

ภายในตำหนักบูรพา เสวียนจีได้ยินเรื่องที่เกิดในห้องสมุดแล้วก็แปลกใจ