รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1045

สายตาของเฉิงถังยังคงไม่พอใจ เธอยังไม่ทันเอ่ยปาก เฉิงชิงชิงก็โวยวายแล้ว "เพิ่งมาทำงานวันที่สองก็มาสายแล้ว อวดดียังไง!"

ซูเล่อเม้มปาก ไม่ได้อธิบายอะไร

"เธอใส่เสื้อเชิ้ตผู้ชาย! เธอคงไม่ได้ใส่เสื้อของพ่อใช่ไหม! คิกๆ" สายตาเฉียบคมของชีหย่าสังเกตเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวใต้เสื้อคลุมของเธอเป็นไซส์ผู้ชาย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ

เพราะคำพูดของชีหย่า สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวภายใต้เสื้อคลุมของซูเล่อ เพราะแขนเสื้อยาวเกินไป จึงมีส่วนของข้อมือเสื้อยาวเลยแขนเสื้อ ใบหน้าของซูเล่อแดงแปร๊ด นี่ไม่ใช่เสื้อพ่อของเธอสักหน่อย!

สายตาของเฉิงถังยิ่งแหลมคมขึ้น นัยน์ตาของเธอก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง เสื้อเชิ้ตสีขาวบนตัวของซูเล่อนั้นไม่ธรรมดา และไม่ได้มาจากร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย แต่เป็นเสื้อผ้าที่สั่งทำพิเศษระดับไฮเอนด์ เธอคุ้นเคยกับแบบเชิ้ตสีขาว รวมถึงฝีมือการตัดเย็บข้อมือเสื้อ

เธอเคยเห็นกระดุมข้อมือไพลินบนชายคนหนึ่งเท่านั้น และนั่นคือเสื้อเชิ้ตที่ฮั่วเหยียนเซียวใส่ประจำ

หน้าอกของเฉิงถังพลันกระเพื่อมรุนแรง หรือว่าเมื่อคืนนี้เธอค้างคืนที่บ้านของฮั่วเหยียนเซียว มันรุนแรงขนาดนี้เชียวหรือ ถึงได้ฉีกเสื้อผ้าขาดจนเธอต้องสวมเสื้อผ้าของเขา

ในหัวของเฉิงถังจินตนาการถึงฉากที่ไม่เหมาะกับเด็กๆ มันทำให้เธออิจฉาตาร้อนและตกตะลึง

เฉิงถังยืนขึ้นแล้วพูดกับซูเล่อว่า "ซูเล่อ ตามฉันออกมาหน่อย"

ซูเล่อลุกขึ้นจากเดินตามเฉิงถังออกไปที่ระเบียงด้านนอก เธอนึกว่าเฉิงถังจะคุยอะไรกับเธอที่นี่ แต่เฉิงถังเปิดประตูห้องประชุมข้างๆ ที่ไม่มีคน รอเธอเดินเข้าไปแล้ว สายตาของเฉิงถังก็จ้องมองเสื้อผู้ชายที่อยู่ด้านใน หรี่ตาคู่สวยพลางเอ่ยถาม "เมื่อคืนคุณค้างคืนที่บ้านรองประธานาธิบดีหรือเปล่า"

ซูเล่อไม่คาดคิดว่าเฉิงถังมองปราดเดียวจะเดาได้ว่าเธอค้างที่บ้านของฮั่วเหยียนเซียวเมื่อคืนนี้ และเธอก็ตกใจมาก

ซูเล่อยังไม่ทันได้โต้ตอบ เฉิงถังถามขึ้นอีกว่า "พวกคุณมีอะไรกันแล้วเหรอ"

ซูเล่อยังเป็นเด็กสาวที่เหมือนกระต่ายขาวตัวเล็กๆ ที่ไหนเลยจะทนต่อการไล่เบี้ยอย่างนี้ได้ เธอรีบโบกมือพลางส่ายหน้าดิก "เปล่าๆ หัวหน้าเฉิง อย่าเพิ่งเข้าใจผิดค่ะ ฉันไม่มีอะไรกับเขา ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น"