รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1071

“ซูเล่อ เธอนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะที่ไล่เฉิงชิงชิงออกไปได้ ทีนี้เราก็จะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน และก็รักกันตลอดไป!” จู่ๆ หยางเหมยก็แสดงความเป็นมิตรออกมา

“เพราะผู้สนับสนุนของเธอเก่งต่างหากล่ะ!” ชีหย่าไม่ลืมที่จะตะโกนขึ้นมา

“บอกเราหน่อยได้ไหมว่าผู้สนับสนุนของเธอเป็นใครน่ะ!” หยางเหมยถามขึ้นมาดื้อๆ

ซูเล่อเงยหน้าขึ้นพูด “ฉันไม่มีผู้สนับสนุนอะไรทั้งนั้นแหละ พวกคุณไม่ต้องเดาหรอก”

“พวกเรายังเป็นมือใหม่กันทั้งนั้น ถ้าวันใดวันหนึ่งอยากจะเป็นรัฐมนตรีขึ้นมา ก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องใช้ความพยายามแค่ไหนถึงจะได้เป็น!” หยางเหมยพูดด้วยใบหน้าอย่างท้อใจ

ซูเล่อไม่ได้พูดอะไร และในขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอชำเลืองมองมันก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมารับอย่างรวดเร็ว “ค่ะ!”

“ท่านจะมาที่แผนกการแปลเร็วๆ นี้ ถ้าคุณซูเจอ ช่วยรักษาระยะห่างด้วยนะครับ” เสียงของถันหยางดังออกมาจากปลายสาย

หัวใจของซูเล่อเต้นระส่ำ “เขามีไข้ไม่ใช่เหรอ?”

“เรื่องงาน เขาจำเป็นต้องมาด้วยตัวเองน่ะครับ”

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ช่วยดูแลเขาดีๆ ด้วยล่ะ” ซูเล่อพยักหน้า

ทางฝั่งสำนักงาน เฉิงถังก็ได้รับโทรศัพท์เช่นกัน เดิมทีวันนี้เธออารมณ์ไม่ดีเลย แต่จู่ๆ ก็มีความประหลาดใจอย่างรุนแรงปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเธอทันที และพูดเสียงหลง “จริงเหรอ? เขาจะพาแขกมาเยี่ยมชมแผนกการแปลเหรอ?”

“เฉิงถัง คุณต้องสงบสติอารมณ์หน่อยนะ อย่าทำตัวเอิกเกริกเกินไปเชียว” หัวหน้าของเฉิงถังเป็นคนพูดประโยคนั้น เห็นได้ชัดว่าเขารู้เรื่องความรักของเฉิงถังที่มีต่อฮั่วเหยียนเซียวเป็นอย่างดี

“ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ ฉันจะทำงานของฉันให้ดี” หลังจากเฉิงถังวางสายไป ก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางที่สวยงามและละเอียดอ่อนออกมา เธอส่องกระจกมองดวงตาที่นอนไม่พอของตัวเอง และรีบแต่งหน้าอย่างรวดเร็ว เธอจะต้องดูดีในสายตาของฮั่วเหยียนเซียว

แต่เมื่อนึกถึงอะไรบางอย่าง นัยน์ตาของเธอก็ยังฉายแววผิดหวัง แม้ว่าฮั่วเหยียนเซียวจะมาที่นี่เพื่อทำงานเท่านั้น แม้ว่าเขาจะรอคอยเป็นอย่างมากที่จะได้เจอซูเล่อที่นี่ เธอก็จะต้องไปต้อนรับเขาด้วยสถาพที่ดีที่สุด

ซูเล่อชะงักและเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอนี่นา! เธอลืมไปซะสนิท

เจิ้งจวิ้นชินอ่านข้อความจบ นัยน์ตาของเขาก็มีความผิดหวังอยู่เล็กน้อย ทว่าไม่นาน เขาก็ยิ้มให้ซูเล่อ

โทรศัพท์ของซูเล่อดังขึ้นอีกครั้ง เธอมองดูมัน แล้วหัวใจของเธอก็เต้นไม่เป็นจังหวะ มันส่งมาจากฮั่วเหยียนเซียว “ฉันพาแขกมาเยี่ยมแผนกการแปล ใกล้จะถึงแล้ว”

ลมหายใจของซูเล่อถี่ขึ้น ใบหน้าก็ร้อนขึ้นมาจางๆ แม้แต่ฝ่ามือของเธอก็มีเหงื่อออกเล็กน้อยด้วยความประหม่า การพบเจอเขาในสถานที่ที่มีคนเยอะขนาดนี้ทำให้เธอลนลานทำอะไรไม่ถูก!

กลัวว่าคนอื่นจะล่วงรู้อะไรเข้า

ซูเล่อไม่อยากออกไปเจอเขาอยู่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงว่าวันนี้เขามาทำงานแม้ว่าจะป่วยอยู่ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวล ฉะนั้น เธอจึงลุกลี้ลุกลนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเตรียมลุกขึ้น แต่ในขณะนั้นเองหลิวจื้อก็รีบเดินเข้ามาจากข้างนอก และพูดเสียงดังว่า “เรื่องใหญ่ๆ วันนี้รองประธานาธิบดีจะพาแขกมาเยี่ยมชมแผนกการแปล ใกล้จะถึงแล้วด้วย”

“ฮะ!” เสียงร้องด้วยความประหลาดใจดังขึ้น ชีหย่าลุกขึ้นยืนอย่างเล่นใหญ่พร้อมเอามือกุมศีรษะ “เมื่อคืนฉันลืมสระผม วันนี้ก็ลืมแต่งหน้ามา อ๊ะๆ ! ฉันลืมกระเป๋าเครื่องสำอางด้วยนี่นา หยางเหมย ฉันยืมเครื่องสำอางเธอหน่อยสิ”