รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1083

ซูเล่อผลักเขาโดยไม่รู้ตัว แต่ชายคนนั้นมีเรี่ยวแรงเหนือกว่ามากและไม่ยอมให้เธอปฏิเสธ จนกระทั่งเธอถูกชายคนนั้นกอด คางของเขาวางอยู่บนหัวของเธอ "แค่อยู่ข้างๆ ฉันอย่างสบายใจก็พอ เรื่องอื่นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน ไม่ว่าจะเป็นแรงกดดันจากโลกภายนอกหรือจากผู้ใหญ่ ฉันจะจัดการเอง”

ซูเล่อรู้สึกสงสารเขาอยู่ครู่หนึ่ง ต้องจัดการหลายๆ เรื่อง เขาไม่เหนื่อยบ้างเหรอ

ซูเล่อพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย "ฉันยังไม่ได้คิดที่จะจริงจังด้วยซ้ำ!"

ดูเหมือนจะต่อต้านอย่างเงียบๆ ราวกับว่าเธอไม่ต้องการถูกผู้ชายคนนี้จัดการเร็วเกินไป

เสียงหัวเราะปรากฏขึ้นในลำคอของฮั่วเหยียนเซียว คางของเขาถูกับศีรษะของเธออย่างเสน่หา "แล้วเธอต้องการแบบไหน"

ในใจของเด็กสาวทุกคนต่างโหยหาความรักนิรันดร์ ความรักที่เร่าร้อน ซูเล่อก็เช่นกัน นึกถึงหัวใจที่ร้อนรุ่มสองดวงมาเคียงคู่กัน ทำอะไรหลายอย่างด้วยกัน และสร้างความสุขร่วมกัน

“ฉันไม่รู้ และฉันก็ยังไม่เคยมีความรัก” ซูเล่อบ่นเบาๆ

ฮั่วเหยียนเซียวรู้สึกว่าจริงๆ แล้วจิตใจเธอยังเป็นเด็กอยู่ เขายื่นมือออกไปเพื่อลูบหลังศีรษะของเธอ ซูเล่อ ก็คร่ำครวญอย่างสบายใจในอ้อมแขนของเขาเหมือนแมวที่โดนลูบขน

ดวงตาของชายผู้นั้นลึกซึ้ง และหลังจากสัมผัสไปสองสามวินาที เขาก็จับคางของเธอด้วยมืออีกข้างให้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

ซูเล่อเพลิดเพลินกับการใช้ฝ่ามือใหญ่ของเขาลูบไปมาอย่างสบายใจ และทันใดนั้นเธอก็ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น เธอมองเข้าไปในดวงตาที่ไม่มีก้นบึ้งคู่หนึ่งด้วยดวงตาที่ง่วงนอนและเข้าใจความหมายที่อยู่ภายใน

ก่อนที่ริมฝีปากสีแดงเอิบอิ่มของซูเล่อจะหยุดเขาไว้ ชายคนนั้นก็โน้มตัวลง และริมฝีปากบางของเขาก็ครอบลงไป

"อื้ม..." การปฏิเสธของซูเล่อกลายเป็นเสียงครางเบาๆ

ทำให้กระตุ้นความรู้สึกอยากครอบครองของชายผู้นี้มีมากขึ้นเรื่อยๆ กดเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขามากขึ้น ราวกับว่าเขาต้องการที่จะให้เธอสิงเข้าไปในร่างกายของเขา

ซูเล่อถูกจูบหายใจแทบไม่ทัน ชายคนนี้ลิ้มรสอย่างช้าๆ ราวกับว่าเธอเป็นอาหารอันโอชะ จูบเธอลึกขึ้นเรื่อยๆ และเสียงลมหายใจที่ชัดเจนยังคงวนเวียนอยู่ทั่วร่างกาย พร้อมกับฮอร์โมนที่พุ่งสูงขึ้น

ซูเล่อหายใจไม่เป็นจังหวะ ดวงตาก็เขินอายเกินกว่าจะลืมตาได้ ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็ปล่อยเธอด้วยความกรุณา ซูเล่ออยากรู้ว่าเขาพอใจหรือไม่

ในหัวของซูเล่อว่างเปล่า ถูกจูบจนหายใจหอบ ประหม่าจนนิ้วเท้าเกร็ง ชายผู้นี้เหมือนสัตว์ป่าที่กำลังจะกินคน

ดังนั้น ในขณะนี้ซูเล่อจึงต้องผลักเขาด้วยแรงทั้งหมดของเธอจริงๆ แต่ชายผู้นี้เหมือนภูเขา ยากที่จะสั่นคลอน ตรงกันข้ามแรงผลักกลับอ่อนลงเรื่อยๆ และก็ติดอยู่กับจูบของเขา

การจุมพิตนี้ทำให้ซูเล่อรู้สึกว่าถูกเขามองว่าเป็นสมบัติ เป็นที่รัก และหลงใหลในตัวเขาอย่างสุดซึ้ง ทำให้ปฏิเสธไม่ได้ ทำได้เพียงจมดิ่งลงไปพร้อมกับเขา ไม่กล้าคิดว่าจะมีผลตามมาอย่างไร

ในที่สุด ชายคนนั้นก็เริ่มหายใจหนักหน่วง เขาปล่อยเธอออก ลมหายใจร้อนๆ ที่พุ่งออกมาทำให้หัวใจของซูเล่อเร่าร้อน เธอลืมตาที่งัวเงีย แม้ว่าแสงจะสลัว แต่สายตาที่ลึกซึ้งของเขา ราวกับจะดูดเธอเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น

“สาวน้อย...” เขาเรียกเธอราวกับกำลังถอนหายใจ

“ฉันรักเธอ” เขาพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า น้ำเสียงที่ดึงดูดใจและมีเสน่ห์

หัวใจของซูเล่อปั่นป่วน ในขณะนี้ เธอรู้สึกราวกับว่านอกจากครอบครัวของเธอแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้ที่จะรักเธอมากกว่าเขา