รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1112

เนี่ยเหยียนเฟิงถูกคุณตาเรียกมาอยู่ข้างๆ ท่านฮั่วดูแลหลานชายคนนี้ค่อนข้างน้อยมาก เจอหน้ากันก็น้อย อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดต่อเนี่ยเหยียนเฟิง ดังนั้นทุกครั้งที่เจอกัน เขามักจะใส่ใจเป็นพิเศษในการเติมเต็มความรักระหว่างคุณตากับหลานชาย

ฮั่วจยาเรียกเนี่ยเหยียนเฟิงกับอันฉีจากพ่อของเธอไปที่ห้องโถงด้านข้าง และในขณะเดียวกันก็ให้คนรับใช้ไปเรียกซูเล่อมา

"เหยียนเฟิง นี่คือเล่อเล่อ" ฮั่วจยาแนะนำซูเล่อให้รู้จักกับลูกชายของเธอ เป็นครั้งแรกที่ซูเล่อได้เจอกับลูกชายแท้ๆ ของฮั่วจยา ความรู้สึกใกล้ชิดพรั่งพรูออกมา เธอเป็นฝ่ายกล่าวทักทายก่อน "สวัสดีค่ะ พี่เหยียนเฟิง"

"สวัสดี เล่อเล่อ" ในใจของเนี่ยเหยียนเฟิงถือว่าซูเล่อเป็นน้องสาวแท้ๆ

"เล่อเล่อ นี่คืออันฉี พี่สะใภ้ของเธอ"

อันฉีได้สังเกตเห็นสาวสวยใสคนนี้ตั้งแต่แรกแล้ว เธอเดาถูกว่าเธอเป็นลูกสาวบุญธรรมที่แม่สามีรับเลี้ยง ผู้หญิงสองคนเจอกันครั้งแรกก็รู้สึกสนิทเหมือนเป็นเพื่อนเก่า

"สวัสดีค่ะซ้อ" ซูเล่อเรียกอย่างสนิทสนม

อันฉีได้จับมือซูเล่อ เสียงเรียกว่าซ้อได้เข้ามาในใจเธอแล้ว จากนี้ไปเธอก็มีน้องสาวเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน "เล่อเล่อ ต่อไปนี้เราต้องติดต่อกันมากขึ้นนะ นัดกินข้าวและช็อปปิ้งด้วยกัน"

"ค่ะ" ซูเล่อพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้ร่างสูงของฮั่วเหยียนเซียวก้าวเข้ามาจากประตู ซูเล่อเครียดทันทีที่เจอเขา และทันใดนั้นก็หน้าแดงเพราะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

ถ้าหากว่า...

ถ้าหากว่าเธอลงเอยกับฮั่วเหยียนเซียว งั้นคำเรียกเมื่อกี้ก็สับสนไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ควรทำยังไงดีนะ

"เหยียนเซียว มาคุยกันเถอะ อยู่ที่นี่นายไม่ใช่รองประธานาธิบดีแล้ว มาพูดคุยเรื่องสัพเพเหระด้วยกัน" ฮั่วจยาเรียกน้องชายด้วยรอยยิ้ม และได้ทำการปลดสถานะของเขาชั่วคราว

ซูเล่อกับอันฉีเดินไปที่ห้องรับแขกในสวนดอกไม้ หลังจากนั่งลงซูเล่อก็ถามอันฉีด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นว่า "ซ้อ เล่าได้ไหมว่ารู้จักกับพี่เหยียนเฟิงได้อย่างไร คนหนึ่งทำธุรกิจ อีกคนอยู่ในกองกำลังพิเศษ ต้องมีประสบการณ์ที่พิเศษมากแน่ๆ "

อันฉีชอบคุยเรื่องนี้มาก เธอยิ้มหวานแล้วพูดว่า "อืม เรารู้จักกันเริ่มจากลิปสติกแท่งเดียว"

ซูเล่ออยากฟังเรื่องราวความรักที่น่าตื่นเต้นนี้ทันที เริ่มตั้งแต่อันฉีถูกคุ้มครองโดยเขา ไปจนถึงการสร้างความรู้สึกที่ดีต่อกันในฐานทัพ แสดงความในใจต่อซึ่งกันและกัน ทั้งหมดก็ใช้เวลาแค่สามเดือน ซูเล่อรู้สึกอิจฉามาก

"เล่อเล่อ แล้วเธอล่ะ มีคนที่ชอบไหม" อันฉีเล่าประสบการณ์ความรักของตัวเองจบ ก็ย่อมอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวของเธอบ้าง

ทันทีที่ซูเล่อเงยหน้าขึ้นก็มองเห็นฮั่วเหยียนเซียวอยู่หน้าหน้าต่างพื้นจรดเพดานของห้องโถงด้านข้าง กระจกสีหมอกสลัวๆ ซึ่งก็ไม่สามารถปิดบังร่างที่สง่างามของเขาได้ อยู่ใกล้แต่เอื้อมไม่ถึง

ซูเล่อเม้มริมฝีปากแดงแล้วพยักหน้า "ฉันมีคนที่ชอบค่ะ" "เขาทำงานอะไรล่ะ แล้วได้เจอพ่อแม่หรือยัง" อันฉีอดไม่ได้ที่จะมีความสุขแทนเธอ การได้พบรักแท้เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดสำหรับผู้หญิงทุกคน