รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1130

ฮั่วเหยียนเซียวเห็นว่าสุดท้ายแล้วแม่เขาก็ดีขึ้น เขานั่งตัวตรงสายตามองไปที่แม่อย่างตั้งใจ “แม่ ผมชอบซูเล่อจริงๆ ซูเล่อเองก็ชอบผม ความสัมพันธ์พวกเราต้องถูกโต้แย้งแน่นอนแต่ผมเต็มใจที่จะแบกรับแรงกดดันจากภายนอกทั้งหมดเพื่ออยู่กับเธอ”

แววตาของคุณหญิงฮั่วตกตะลึง จู่ๆ เธอก็คิดไว้ว่าตัวตนของลูกชายนั้นเป็นคนอ่อนไหวมาก เมื่อคนนอกจับได้อาชีพการงานของเขาจะถูกทำลาย

“เหยียนเซียว ฉันก็เข้าใจนะว่าแกอยากอยู่กับซูเล่อ แต่สิ่งที่แกต้องแบกรับไม่ใช่แค่ความกดดันแต่รวมถึงโอกาสในการทำงานของแกด้วย”คุณหญิงจับมือลูกชายของเธอไว้แล้วเตือนเขาอย่างจริงจังลูกชายของเขานั้นเก่งตั้งแต่ยังเด็กไม่เคยทำให้พวกเขาต้องกังวลอะไรเลย

“แม่ ผมคิดดีแล้ว สิ่งที่อยากได้ตอนนี้คือให้แม่สนับสนุน”ฮั่วเหยียนเซียวมองแม่ของเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เพราะเรื่องนี้ผู้ปกครองคือผู้ที่ต้องได้รับความเห็นชอบมากที่สุด เขาไม่สนใจว่าโลกภายนอกจะว่าอย่างไรการสนับสนุนจากครอบครัวของเขาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

““เรียกพวกพี่สาวแกเข้ามาเถอะ!”คุณหญิงฮั่วคิดว่าเรื่องนี้ต้องคุยกับทุกคน

ฮั่วเหยียนเซียวเปิดประตูมองไปยังกลุ่มคนที่นั่งรออย่างใจจดใจจ่อแล้วพูดว่า “ทุกคนเข้ามาเถอะ!”

ฮั่วจยาเข้าไปคนแรก นั่งลงข้างแม่ “แม่เป็นไงบ้าง ไม่สบายตรงไหนไหม”

“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ตอนนี้เรื่องที่ต้องแก้ไจคือน้องชายของเธอ”คุณหญิงฮั่วหันไปถอนหายใจกับลูกสาว

“เหยียนเซียว แกก่อเรื่องอะไรไว้”ฮั่วจยาเงยหน้าขึ้นมอง

ฮั่วเหยียนเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเงยหน้ามองพี่สาว “พี่ ผมมีเรื่องจะบอก พี่ฟังจบแล้วช่วยใจเย็นก่อนนะ”

“พูดมาเถอะ!”ฮั่วจยาทั้งประหลาดใจและอยากรู้อยากเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของน้องชายก็ดูจริงจัง

“ผมชอบซูเล่อ ผมอยากอยู่กับซูเล่อ”ฮั่วเหยียนเซียวพูดออกมาตรงๆ

ฮั่วจยาอ้าปากค้างด้วยความตกใจมองไปที่น้องชายอย่างตกตะลึง หนิงชิงฉวนที่อยู่ด้านข้างก็ปีะหลาดใจเช่นกัน มีแค่เนี่ยเหยียนเฟิงกับอันฉีที่ฟังอย่างเงียบๆ และรู้ว่าเรื่องนี้ต้องถูกเปิดเผยในครอบครัว