รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1155

ฮั่วเหยียนเซียวจูบเธอที่หน้าผาก ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู "ฉันต้องไปแล้ว"

ซูเล่อผลักเขา "งั้นรีบไปทำงานเถอะ！"

ฮั่วเหยียนเซียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ผู้หญิงคนนี้คงอยากให้เขารีบๆ ไปงั้นเหรอ เขาหันกลับไปและเพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าวก็มีเสียงเรียกมาจากข้างหลัง "รอเดี๋ยว"

ฮั่วเหยียนเซียวหันกลับมาและเห็นซูเล่อวิ่งมา เอาแขนโอบรอบคอของเขาแล้วกระโดดเบาๆ เพื่อจูบริมฝีปากบางๆ ของเขา จากนั้นถอยหลังไปสองก้าว มองเขาด้วยความพึงพอใจ "โอเค ไปได้！"

ดวงตาของฮั่วเหยียนเซียวลึกซึ้งและมีความอบอุ่น เขาโอบเธอด้วยแขนยาวของเขาแล้วดึงเธอกลับมาในอ้อมแขนอีกครั้ง กระซิบข้างหูของว่า "เจอกันครั้งหน้า ฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ"

ซูเล่อเขินอายในอ้อมแขนของเขา เธอเข้าใจที่เขาพูดทันที เธอหลับตาและพยักหน้า "อื้ม ฉันจะไม่หนีแล้วเช่นกัน"

ชายคนนั้นลูบหัวของเธอ "ตกลง"

เฝ้าดูการจากไปของเขา แต่หัวใจของซูเล่อไม่ได้โดดเดี่ยว เธอรู้ว่าตราบเท่าที่เขาว่างจากงาน เขาจะคิดถึงเธออย่างแน่นอน

ความมืดคืบคลานเข้ามา

ทั้งเมืองอันหลานถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศรื่นเริง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ไฟ เสียงดังสนั่นทั้งเมือง

ณ โรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลสี

เพียงครึ่งชั่วโมงหลังจากมาถึงโรงพยาบาล ถังจือซย่าก็น้ำคร่ำแตก และการผ่าตัดกำลังจะเริ่มขึ้น เนื่องจากการคลอดครั้งก่อนเป็นการผ่าคลอด ถังจือซย่า จึงเลือกวิธีการคลอดนี้สำหรับลูกคนที่สองของเธอด้วย ตั้งครรภ์มาสิบเดือน ถังจือซย่าก็ทนทุกข์ทรมานมามากพอแล้วและในที่สุดก็คลอดเสียที

ไม่คาดคิดเจ้าหญิงตัวน้อยแห่งตระกูลสีจะเชื่อฟังแบบนี้ แถมเธอยังเลือกวันเกิดดีๆ ให้ตัวเองด้วย เกิดในวันส่งท้ายปีเก่า และ 15 นาทีหลังจากถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด เจ้าตัวน้อยก็คลอดออกมาร้องแงๆ

ใบหน้าเล็กๆ สีแดง น้ำหนัก 3300 กรัม คุณหนูน้อยตระกูลสีถือกำเนิดแล้ว