รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1161

เมื่อเห็นว่าผ้าก๊อซของเขาถูกเอาออกเพื่อล้างแผล จู่ๆ ซูเล่อก็คุกเข่าลงที่หน้าเตียง และเอื้อมมือไปกุมฝ่ามือของเขา เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด

ฝ่ามือของฮั่วเหยียนเซียวกุมมือเธอเช่นกัน แม้ว่ามันจะเจ็บ แต่เขาก็พยายามที่จะระงับมันไว้

หลังจากทำแผลเสร็จพยาบาลก็ออกไป และเหล่าเซี่ยวก็พูดกับซูเล่อว่า "คุณซู รบกวนเช็ดตัวให้เหยียนเซียวหน่อยนะครับ！"

ใบหน้าสุดสวยของซูเล่อแดงก่ำ และเธอก็พยักหน้า "โอเค ฉันจะเช็ดตัวให้เขาเดี๋ยวนี้แหละ"

ฮั่วเหยียนเซียวเงยหน้าขึ้นมองเหล่าเซี่ยว ผู้ชายคนนี้คิดว่าเขาบาดเจ็บไม่พอหรือไง ยังจะให้เขามาทรมานร่างกายแบบนี้อีก

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะทรมาน แต่ผู้ชายบางคนก็ตั้งตารอที่จะถูกเช็ดตัวเป็นอย่างมาก

ซูเล่อไปเอาน้ำและผ้าเช็ดตัว เธอก็อยากจะปรนนิบัติเขาให้ดีเช่นกัน

ซูเล่อนำกะละมังใส่น้ำและผ้าขนหนูมา และพยายามเช็ดตัวของชายคนนั้นอย่างจริงจัง เธอจริงจังมากเสียจนเธอไม่มีความคิดเลยเถิดกับชายคนนั้น ภายในดวงตาสวยใสนั้นยังคงมีแสงแห่งความบริสุทธิ์หลงเหลืออยู่

สายตาของชายผู้นั้นเหมือนกาแล็กซีที่กำลังร่วงหล่นลงมา สาดลงบนร่างของเธอทีละน้อย ร่วงผ่านดวงตาที่เรียวสวยและจมูกที่โด่งงามงอน และสุดท้ายก็ร่วงลงบนริมฝีปากแดงเรื่อที่เม้มเล็กน้อยของเธอ

ลำคอของชายคนนั้นเกร็งขึ้นมาทันที และเขาก็ขยับตัว "เช็ดตรงคอนี้หน่อย" ชายคนนั้นพูดเสียงแหบแห้ง

ซูเล่อรีบหยิบผ้าขนหนูเช็ดลูกกระเดือกของเขาอย่างระมัดระวัง ใบหน้าเล็กๆ อยู่ห่างจากชายคนนั้นเพียงครึ่งฝ่ามือ ทันใดนั้น มุมปากของชายคนนั้นก็โค้งขึ้นและมือใหญ่ของเขาก็จับคางของเธอยกขึ้น

แล้วจูบ

ซูเล่อหายใจชะงักงันเล็กน้อย เธอไม่ได้ปฏิเสธหรือหลีกหนี แล้วปล่อยให้ชายคนนั้นเลื่อนมือจากคางไปที่ศีรษะ จากนั้นเลื่อนลงมาที่คอเล็กของเธออย่างเร่าร้อนและยับยั้งชั่งใจ ทำให้จูบแนบแน่นยิ่งขึ้นไปอีก

จูบจนหน้าอกของชายคนนั้นเคลื่อนไหวมากเกินไปทำให้เขารู้สึกเจ็บที่แผล เขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับความเจ็บนี้ แต่ท้ายที่สุดเขาก็ขบริมฝีปากสีแดงที่เหมือนเยลลี่ของเธอโดยที่อารมณ์ค้างอยู่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน