รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1166

นายหญิงใหญ่ฮั่วกำลังรับประทานอาหาร ขณะที่แอบสนใจการกระทำของลูกชายที่ดื่มซุป หลังจากดูเขาดื่มไปชามหนึ่ง เธอก็เติมอีกชาม “ดื่มเยอะหน่อย อย่าให้สิ้นเปลือง ซุปนี่นะ!เหมาะที่ลูกจะดื่ม แม่กับเล่อเล่อไม่ชอบดื่ม”

“ครับ” ฮั่วเหยียนเซียวไม่อยากให้มารดาเสียความตั้งใจ จึงดื่มติดกันสามชาม ตอนที่จะดื่มชามที่สี่ เขาก็ดื่มไม่ลง นายหญิงใหญ่ฮั่วจึงยอมแพ้

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฮั่วเหยียนเซียวอยากให้มารดาอยู่กินมื้อค่ำ แต่นายหญิงใหญ่คล้ายกับรีบร้อนจะกลับไปทำธุระอะไร จึงไม่อยู่กินมื้อค่ำ

“แม่มีธุระ ต้องไปก่อน ให้เล่อเล่ออยู่เป็นเพื่อนลูกเถอะ!” นายหญิงใหญ่ฮั่วพูดจบ ก็จับมือของซูเล่อและพูดว่า “เล่อเล่อ ดูแลเหยียนเซียวดีๆ ต้องจับตาดูไม่ให้เขาทำงาน วันหยุดทั้งทีก็อยู่เป็นเพื่อนเขา”

“ได้ค่ะ หนูทราบแล้วค่ะ นายหญิงใหญ่” ซูเล่อพยักหน้า

“อย่าเรียกนายหญิงใหญ่ ถ้าไม่คิดว่าฉันแก่ล่ะก็ ตอนนี้ก็เริ่มเรียกฉันว่าแม่ได้แล้ว” นายหญิงใหญ่หัวเราะฮ่าๆ เธอมีความสุขมากจริงๆที่มีลูกสะใภ้ที่สวยงามเช่นนี้

ซูเล่อเขินอาย แต่ก็เรียกไปว่า “แม่”

“ปากเล็กๆนี้ช่างหอมหวานจริง แต่ก็ได้ใจนายหญิงใหญ่ไปแล้ว” แม่บ้านหญิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ฮั่วเหยียนเซียวก็มองด้วยความรักเช่นกัน เมื่อนายหญิงใหญ่ฮั่วพูดจบ ก็ขยับตัวและกลับไป และเมื่อส่งเธอขึ้นรถด้วยสายตาแล้ว ฮั่วเหยียนเซียวก็ถอนใจอย่างโล่งอกเบาๆ เพราะเขารู้สึกว่าตำแหน่งของบาดแผล เพราะเขาเคลื่อนไหวแขนมากเกินไป จึงรู้สึกปวดเมื่อยเล็กน้อย

ซูเล่อสังเกตุว่าคิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย เธอได้ยื่นมือออกไปช่วยเขา “เจ็บแผลใช่ไหมคะ มาค่ะให้ฉันช่วยประคองคุณขึ้นไปข้างบนพักผ่อนเถอะ!”

เธอประคองฮั่วเหยียนเซียวขึ้นไปที่ชั้นบน เห็นได้ชัดว่าข้างนอกยังหนาวมาก และในขณะนี้ เมื่อเข้าไปในสภาพแวดล้อมที่มีเครื่องปรับอากาศ แต่กลับรู้สึกว่าร้อนผ่าวพลุ่งพล่าน เขายื่นมือออกไปดึงเสื้อกันหนาวที่ตำแหน่งส่วนบน

ซูเล่อช่วยประคองเขากลับไปที่ห้องนอนใหญ่ และช่วยให้เขานั่งลงบนขอบเตียง เมื่อฮั่วเหยียนเซียวเงยหน้าขึ้นและมองเห็นรูปร่างที่เพรียวบางของซูเล่อ เขารู้สึกปากแห้งอย่างรุนแรง และจิตใจของเขาก็ควบคุมไม่ได้เล็กน้อย เขาเอื้อมมือดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน

ซูเล่อโถมตัวขึ้นทับเขา จู่ๆชายหนุ่มก็จับด้านหลังศรีษะของเธอ และตรึงเธอลงไปบนเตียง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน