รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1182

ในห้วงสุดท้ายของอารมณ์ ซูเล่อได้ยินเสียงชายหนุ่มกระซิบบอกรักเธอ “เด็กน้อย ฉันรักเธอ”

ซูเล่อทำได้แค่หอบหายใจ เธอไม่มีแม้แต่แรงจะตอบเขา

วันศุกร์

ในพิธีแต่งงานแสนเรียบง่ายแต่มีการป้องกันอย่างแน่นหนา แขกที่มางานก็มีไม่ถึงร้อยคน

เจ้าบ่าวคือเนี่ยเหยียนเฟิง เจ้าสาวคืออันฉี เพื่อนบ่าวสาวคืออันนั่วและหลี่หลงซิน

ในบรรดาแขกที่มางาน ได้มีสามีภรรยาอีกสองคู่เพิ่มมาด้วย นั่นคือสีจิ่วเฉินและถังจือซย่า รวมไปถึงสีหยูเฉินลูกชายของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีคู่สามีภรรยาที่มักไปมาหาสู่กันบ่อยๆ อย่างเจียนจือเพ่ยและเยี่ยวานวาน ในตอนนี้เยี่ยวานวานกำลังท้องได้ 5 เดือนแล้ว

มีโอกาสไม่บ่อยนักที่สหายทั้งสามจะได้กลับมารวมตัวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน มิตรภาพของพวกเขาก็ยังคงแน่นแฟ้นไม่เปลี่ยนแปลง

“เหยียนเฟิง ยินดีด้วย” เจียนจือเพ่ยตบบบ่าเขาเบาๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความปีติยินดี

“แล้วนายจะจัดงานแต่งกับเยี่ยวานวานเมื่อไหร่ล่ะ”

“ถ้างานแต่งที่จีนก็คงต้องรอให้เยี่ยวานวานคลอดลูกให้เรียบร้อยก่อนค่อยจัด” เจียนจือเพ่ยเคารพการตัดสินใจของภรรยาตัวเอง เธออยากสวมชุดแต่งงานสวยๆ หลังคลอด และให้ลูกๆ เป็นพยานงานแต่งของพวกเขา

ความจริง เจียนจือเพ่ยเคยกังวลว่าเพื่อนคนนี้ของเขาจะขึ้นคานตลอดชีวิต! แต่ในเมื่อชะตาถูกกำหนดเอาไว้แล้ว จะห้ามก็คงห้ามไม่ได้

เนี่ยเหยียนเฟิงพาสองสหายไปหาน้าของเขา ชายหนุ่มทั้งสี่เมื่อยืนอยู่รวมกันแล้ว ทำให้ห้องโถงโรงแรมดูสว่างไสวขึ้นมาทันตา บรรดาสาวๆ ที่มาเข้าร่วมงานแต่งต่างใจเต้นกันเป็นแถว แต่ก็ต้องเสียดายเมื่อพบว่าพวกเขาล้วนมีสาวสวยยืนอยู่ข้างๆ กันทุกคน สายตาที่พวกเขาใช้มองคนข้างกายของตัวเองนั้น ทำให้สาวๆ ในงานต่างอิจฉาตาร้อนไปตามๆ กัน

ความจริงซูเล่อก็อยากจะเป็นเพื่อนเจ้าสาว แต่ก็ต้องเสียดายเพราะสถานะตอนนี้ของเธอไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก

ถังจือซย่าและเยี่ยวานวานต่างก็มีความสัมพันธ์ที่สนิทกันเหมือนพี่สาวน้องสาว และพวกเธอก็รักอันฉีด้วยเช่นกัน

วันนี้ซูเล่อดีใจมากจนเผลอดื่มไปเยอะ และเมื่อเธอได้ทำความรู้จักกับพี่สาวคนสวยอีกสองคนผ่านอันฉี ซูเล่อจึงต้องดื่มกับพวกเธอไปอีกหลายแก้ว

ดังนั้น ในระหว่างที่กำลังนั่งรถกลับบ้าน เธอจึงรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย และใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา

น่าจะเมาแล้ว

ฮั่วเหยียนเซียวที่นั่งอยู่ในรถ วันนี้เขาก็ดื่มไปไม่น้อยเหมือนกัน ใบหน้าหล่อขึ้นริ้วสีแดงจางๆ แต่เขาไม่ได้รู้สึกเมาแม้แต่น้อย

“เมาเหรอ ปวดหัวไหม” ฮั่วเหยียนเซียวมองเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ และถามออกไปด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะยื่นนฝ่ามือใหญ่ออกแตะหน้าผากเธอ