รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 182

“งั้นที่พี่ชายฉันจีบเธอ เธอก็พูดแบบนี้ใช่ไหม” จ้านฉิงเหย่แบะปาก เขารู้สึกกลุ้มใจเล็กน้อย

รูม่านตาของถังจือซย่าหดตัวลง สีจิ่วเฉินไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษที่เชื่อฟังเหมือนกับกับจ้านฉิงเหย่ เขาแข็งกร้าวและรุนแรงเหมือนกับโจร เขามองข้ามการปฏิเสธของเธอ ทำเป็นหูทวนลมกับคำตักเตือนของเธอ

จ้านฉิงเหย่ยังคงหึงอยู่ในใจ ดูแล้วการปฏิบัติของพี่ชายเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอคงไม่เหมือนกัน

“กินข้าวเสร็จ ฉันต้องกลับไปประชุมที่บริษัท ส่วนนายก็รีบไปตกแต่งภายในเถอะ!” สุดท้ายถังจือซย่าก็ไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเขา

ตอนบ่าย ถังจือซย่าจะไปรับลูกชายก่อนใครบางคน ไม่อย่างนั้น เธอกลัวว่าจะถูกเขาชิงไป

เธอไปรับลูกชายกลับบ้านอย่างราบรื่น และยังพาลูกชายไปเดินซุปเปอร์มาร์เก็ต ไปเดินบริเวณใกล้ๆ บริษัท และไปซื้อเกี๊ยวกลับไปต้มที่บ้าน ในตอนที่ซื้อเกี๊ยว เจ้าตัวน้อยก็ตะโกนบอกว่า “หม่ามี้ ไม่พอ ผมอยากได้เยอะกว่านี้”

“พอแล้ว พอแล้ว เพียงพอสำหรับพวกเราสองคนแล้ว” ถังจือซย่าจำใจพูด

“ไม่ได้ ไม่พอ” เจ้าตัวน้อยถือช้อนเล็กๆ หยิบเกี๊ยวแช่แข็งใส่ลงในถุงต่อไป

สุดท้าย ถังจือซย่าก็หอบถุงเกี๊ยวถุงใหญ่กลับบ้าน กินไม่หมด ก็คงต้องแช่แข็งไว้

กลับถึงบ้าน เด็กน้อยก็ถือโอกาสหลบแม่ไปที่ระเบียง เขาหยิบมือถือของแม่ขึ้นมา หาเบอร์ของสีจิ่วเฉินและส่งข้อความไปหาเขาอย่างชำนาญ

“คุณอาสี มากินเกี๊ยวที่บ้านผมเถอะ!”

“ได้เลย! กำลังเดินทาง” ทางนั้นตอบกลับมา

เด็กน้อยวางโทรศัพท์ลงอย่างดีใจที่คุณอาสีจะมา

ถังจือซย่าดูเวลาก็รู้สึกว่าค่ำแล้ว เธอจึงเตรียมตัวไปต้มเกี๊ยว เจ้าตัวเล็กพูดกับเธอ “หม่ามี้ต้องต้มเกี๊ยวทั้งหมดเลยนะครับ!”

“เยอะเกินไปแล้ว กินไม่หมดจะสิ้นเปลืองเอานะ”

“ผมกินได้ ผมจะกินห้าสิบอันเลย” เจ้าตัวเล็กพูดอย่างเสียงดัง

“ท้องเล็กๆของลูกใส่ไม่หมดห้าสิบอันหรอก!” ถังจือซย่าถูกทำให้ขำ “หม่ามี้ก็ต้มไปเถอะ”

“เอางี้! หม่ามี้ต้มก่อนสองจาน ถ้าไม่พอหม่ามี้จะต้มอีกโอเคไหม” ถังจือซย่าถามด้วยรอยยิ้ม