รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 193

“เอ๊ะ!พี่ ทำไมไม่พาลูกชายของพี่มาด้วยล่ะ?” ถังชิงชิงรีบเปิดเผยทันทีเรื่องที่ว่าถังจือซย่ามีลูกชาย

ถังจือซย่าพูดเบาๆ “เธอไม่ต้องกังวล ลูกชายของฉันมีคนดูเเลอยู่”

“ ประธานสีคุณรู้ใหมพี่สาวของฉันมีลูกคนหนึ่ง?สี่ขวบเเล้ว เธอเลี้ยงลูกตามลำพังลำบากมาก” ถังชิงชิงไม่รีรอที่จะพูดว่าถังจือซย่าเป็นคุณเเม่เลี้ยงเดี่ยว เเละเรื่องที่มีลูกนอกสมรส

คังเฮ่าเซวียนก็เพิ่งรู้ว่าถังจือซย่ามีลูกคนหนึ่ง ดังนั้นเขารู้สึกว่าเขายิ่งมีโอกาสเพราะเเม่เลี้ยงเดี่ยวจะต้องลดเงื่อนไขในการเลือกคู่ครองลงอย่างเเน่นอน

ถังจือซย่าเห็นความประสงค์ร้ายของถังชิงชิงกับตา เธอยิ้มที่มุมปาก ดูอีกคนเล่นละคร

ถังชิงชิงคิดว่าสีจิ่วเฉินจะต้องถามเธอด้วยความสงสัย เเต่คิดไม่ถึงว่าสีจิ่วเฉินจะดูไม่สนใจ ไม่เเม้เเต่จะฟังที่เธอพูด

เธออดไม่ได้ต้องไอเเก้เก้อทีหนึ่งเเละหุบปากลง

“คุณถัง คุณบอกจะมาเยี่ยมบริษัท มีเวลาว่างตอนไหน?ผมจะได้พาชม” คังเฮ่าเซวียนหาหัวข้อที่จะคุยกับถังจือซย่า

เมื่อถังจือซย่าอยู่ต่อหน้าเขา มีรอยยิ้มตามมารยาทในดวงตาของเธอ ในสายตาของผู้ชายคนหนึ่ง ช่างน่าอิจฉาเเละไม่มีความสุข ตั้งเเต่รู้จักเธอมาจนถึงทุกวันนี้รอยยิ้มตามมารยาทยังไม่เคยให้เขาเลย

จะมีก็เเต่อารมณ์โมโหของเธอ ความดื้อรั้นของเธอ ความป่าเถื่อนเพิกเฉยของเธอ ด้านไม่ดีของเธอยกให้เขาทั้งหมด

เเต่เอารอยยิ้มที่สวยที่สุด เสียงที่หวานที่สุด อุปนิสัยที่ดีที่สุดให้กับผู้ชายเเปลกหน้าที่เพิ่งรู้จัก

“ รอวันไหนฉันไปถึงที่บริษัทของพ่อ ฉันจะติดต่อคุณ” ถังจือซย่าเเลกเบอร์โทรศัพท์กับเขา

“ได้เลย” ดวงตาขแงคังเฮ่าเซวียนเต็มไปด้วยความสุขที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ดวงตาที่ยิ้มเเย้มของถังจือซย่าชนเข้ากับนัยน์ตาที่ลึกเเละเย็นชา รอยยิ้มของเธอดูเหมือนจะโดนเขาเเช่เเข็งเเละมลายหายไป ถังจือซย่ายกถ้วยน้ำชาขึ้น มองไปที่อื่น