รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 192

“เเท้จริงเเล้วมีธุระอะไรให้ฉันช่วยเหรอ”

“จือซย่า เธอช่วยฉันดูหน่อย ปริมาณของเหล้าพวกนี้ถูกต้องใหม เเละในโรงเเรมนี้มีบางคนมือเท้าสกปรกอีกด้วย” เสียงของหลี่เจี๋ยดังมาก ทำให้บริกรรอบทิศไม่พอใจ

ถังจือซย่ารู้สึกอับอายขายหน้าเต็มทน ไม่อยากรู้จักหลี่เจี๋ยเลย เธอพูดอย่างใจเย็น “ ที่นี่เป็นโรงเเรมห้าดาว ไม่เกิดเรื่องเเบบที่ว่าเเน่นอน ถ้าไม่มีธุระอะไรเเล้วฉันขอตัวก่อนนะ”

พูดจบถังจือซย่าก็จะผลักประตูออกไป หลี่เจี๋ยคิดจะรีบดึงเธอไว้ “ จือซย่า ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ”

ถังจือซย่าขยะเเขยงการสัมผัสของเธอจึงหลบเล็กน้อย “มีอะไรก็พูดไม่ต้องมาโดนฉัน”

“ จือซย่า เธอรู้ใช่ใหมว่าชิงชิงก็ซื้อบ้านใหม่?หลังจากที่พ่อของเธอซื้อให้เธอก็ซื้อให้ชิงชิงหลังหนึ่งให้ได้ ฉันห้ามเเล้วเเต่ห้ามไม่อยู่” หลี่เจี๋ยพูดเเบบหมดหนทาง

ในใจถังจือซย่าอยากหัวเราะเยาะเเต่หน้ากลับนิ่งเเละพูด “นี่เป็นเรื่องของพวกคุณไม่จำเป็นต้องมาบอกฉัน”

“ฉันต้องบอกเธอเเน่นอน พ่อของเธอหาเงินคนเดียวเลี้ยงทั้งครอบครัวมันไม่ง่ายหรอกนะ!บวกกับล่าสุดนี้บริษัทของเขาธุรกิจไม่ค่อยดี ปกติถ้าเธอไม่มีธุระอะไรก็อย่ามารบกวนเขาบ่อยๆ ตอนนี้ก็อย่ามาเอาเงินเขา พวกเธอหนุ่มสาวหาเงินได้เท่าไหร่ก็ใช้เท่านั้น” หลี่เจี๋ยพูดไปพูดมาก็มีจุดประสงค์เดียว ทางที่ดีที่สุดคือถังจือซย่าอย่ามาใช้เงินของสามี

เรื่องพรรค์นี้ไม่ต้องหลี่เจี๋ยเป็นคนพูด ถังจือซย่าก็เข้าใจขีดจำกัด

“ พ่อของเธอเร็วๆนี้มักนอนไม่ค่อยหลับ ฉันคิดว่าน่าจะเพราะเครียดเกินไป”

ในใจถังจือซย่ารู้สึกละอายใจ พ่อซื้อห้องใหม่ให้เธอ คงจ่ายเงินไปไม่ใช่น้อย น่าจะเครียดเกินไปจริงๆ

“ จือซย่า ฉันได้ยินพ่อเธอพูด เธอทำงานใต้บัญชาของคุณชายสี รบกวนเธอหน่อยได้ใหม คุณชายสียังรับสมัครคนอยู่ใหม ชิงชิงของพวกเราก็หวังว่าจะสามารถหางานอะไรสักอย่างทำใต้บัญชาของเขา” หลี่เจี๋ยรีบพูดหยั่งเชิง

ถังจือซย่ายิ้มเยาะเย้ยในใจ หลี่เจี๋ยคิดจะทำอะไรเธอมองปราดเดียวก็เห็นทะลุปรุโปร่ง

เธอคิดจะให้ถังชิงชิงไปใกล้ชิดสีจิ่วเฉินหล่ะซิ!