รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 218

ซ่งซานพยักหน้าทันทีและพูดด้วยท่าทางดีใจ “ได้ค่ะ ขอแค่คุณถาม ฉันจะบอกคุณทุกอย่างที่ฉันรู้”

“ซานซาน คุณเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกันกับถังจือซย่า ผมอยากรู้ว่าตอนนั้นเธอพลาดพลั้งได้อย่างไร และใครเป็นคนที่รังแกเธอ” สีจิ่วเฉินจ้องมองเธออย่างจริงจัง

รอยยิ้มของซ่งซานค้างแข็ง เธอเม้มริมฝีปากสีแดงและเป่าลมหายใจออก “คุณ...คุณจะถามเรื่องนี้หรอกหรือ”

“ซานซาน ช่วยบอกผมที” ชัดเจนว่าสีจิ่วเฉินอยากรู้

หัวใจของซ่งซานวุ่นวาย ชายหนุ่มตรงหน้าไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าคนที่รังแกถังจือซย่าในตอนนั้นก็คือตัวเขาเอง แน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมให้สีจิ่วเฉินแบบรับความผิดนี้หรอก เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สำหรับเรื่องนี้ เธอได้เตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้ว

“จือซย่าเธอ...เธอน่าสงสารมาก ฉันเองก็ได้รับผลกระทบไม่น้อยจากเหตุการณ์ในคืนนั้น เพราะจือซย่าจะมาช่วยฉัน โศกนาฏกรรมครั้งนี้จึงเกิดขึ้น ถ้าฉันไม่โทรหาเธอ...เธอก็จะไม่ได้เข้าไปในห้องนั้น แล้วก็จะไม่เจอกับคนบ้านั่น หลังจากนั้น ถึงแม้ว่าจือซย่าจะเข้าใจฉันผิด ฉันก็ยอมรับค่ะ”

“เธอเข้าใจอะไรคุณผิดหรือ” สีจิ่วเฉินถามพลางขมวดคิ้ว

ซ่งซานเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาแดงก่ำด้วยความเสียใจ เธอสูดลมหายใจเข้า “ฉันรู้ดีว่าคงไม่มีใครรับได้หากต้องเจอกับเรื่องแบบนั้น จือซย่าเข้มแข็งมาก แต่สุดท้ายเธอก็สูญเสียความบริสุทธิ์อยู่ดี เธอเกลียดฉัน บอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ฉันจงใจหามา บอกว่าฉันเป็นคนจัดฉากทำให้เกิดโศกนาฏกรรมกับเธอในคืนนั้น ฉันยอมแล้ว เพราะฉันสมควรตายจริงๆ ฉันไม่ควรให้เธอมา ตอนนั้นฉันรับลูกค้ากลุ่มหนึ่ง แต่พวกนั้นกลับลวนลามฉัน ฉันแค่อยากให้จือซย่ามาช่วยฉันออกไปจากที่นั่น แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเข้าห้องผิด แล้วถูก...ถูกผู้ชายคนนั้น...” ซ่งซานหลับตาลง แล้วหยดน้ำตาก็ไหลออกมา

อารมณ์ของสีจิ่วเฉินก็หนักหน่วงเช่นกัน นี่คือเรื่องของถังจือซย่าในตอนนั้นใช่ไหม

“แล้วคุณจำสถานที่เกิดเหตุได้ไหม” แววตาของสีจิ่วเฉินเย็นยะเยือก