รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 241

ถังจือซย่าหน้าแดงและใจเต้นแรงมาก ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนน่าดึงดูดมาก ทั้งวันเต็มไปด้วยเสน่ห์น่ารำคาญนั่น

ตอนที่ถังจือซย่ากำลังงุนงงอยู่ จู่ๆ ชายหนุ่มก็ยื่นแขนออกมาโอบเอวเธอไว้ ถังจือซย่าอุทานออกมา เขาเอนตัวและก้มหน้าลงมา ริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันเพียงหนึ่งมิลลิเมตรเท่านั้น

ใบหน้าของถังจือซย่าแดงก่ำขึ้นมาทันที ลมหายใจของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นมินต์น่าดึงดูดของเขา เธอกะพริบตา ในระยะที่ใกล้กันขนาดนี้ ผิวของชายหนุ่มก็ยังคงดีมากเหมือนเคย

ถังจือซย่าคิดว่าทั้งๆ ที่นี่คือจูบอำลา แต่ทำไมชายคนนี้ถึงทำให้มันดูคลุมเครือมากขึ้นกว่าเดิมอีกล่ะ

โดยเฉพาะสายตาหลงใหลที่เขาใช้มองมาที่เธอ ทำให้รู้สึกเหมือนเลือดจะหมดตัวอย่างไรอย่างนั้น

ถังจือซย่าหันหน้าหนีด้วยความประหม่า ที่เอวของเธอมีมือของเขาล็อกไว้ให้ไปไหนไม่ได้ เธอทำได้แค่จับไปที่แขนแกร่งของเขาและพยายามจะหนีออกไป

“สาม!” ชายหนุ่มเริ่มแกล้งนับเลขขึ้นมา

คุยกันว่าห้าวินาที ทำไมกลายเป็นสามวินาทีแล้วล่ะ ชายคนนี้ไม่ทำตามที่พูด

ขณะที่ถังจือซย่ากำลังหงุดหงิดในเรื่องนี้ ริมฝีปากของชายหนุ่มก็เปิดออกอีกครั้ง “สอง!”

ถังจือซย่าตื่นตระหนก ฝ่ามือเรียวยาวของเธอจับไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มทันที เธอหลับตาลงและเริ่มเข้าไปใกล้ริมฝีปากสวยของชายหนุ่ม

ก็แค่จูบเอง! จะมีอะไร...

“อื้อ...” ถังจือซย่าเบิกตากว้าง ชายคนนี้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน

จูบของชายคนนี้ร้อนแรงมาก ราวกับระบายอารมณ์ทั้งหมดลงไปในจูบนี้

ในเวลานั้น ชายคนนี้ไม่ใช่ท่านประธานที่สูงส่งและเย็นชา แต่เป็นเพียงชายที่ถูกเธอดึงดูดจนควบคุมไม่อยู่ก็เท่านั้น

เหตุผลและความสงบของเขาหายไปเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ เขาอยากจะใช้ความจริงใจทั้งหมดของเขาเผชิญหน้ากับเธอ

ถังจือซย่าถูกชายคนนี้จูบและพยายามผลักเขาออกเหมือนกับกวางน้อยที่กำลังตื่นตระหนกในเวลาเดียวกัน

แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย ทั้งตัวมีกลิ่นอายบางอย่างปล่อยออกมา ทำให้ถังจือซย่าสมองเบลอไปหมดและค่อยๆ เคลิบเคลิ้มไปกับจูบนี้ บรรยากาศยิ่งทำให้รู้สึกหน้าแดงและใจเต้นแรงมากขึ้น แต่ไม่รู้ว่าห้องด้านบนทำอะไรอยู่เสียงดังตึงตัง