รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 247

เป็นอย่างที่คิดว่าตอนกลางวันไม่ควรนึกถึงชายหนุ่ม เพราะมันจะทำให้เธอเอาแต่ฝันถึงเขาในตอนกลางคืน อีกทั้งสิ่งที่ทำให้ถังจือซย่าอับอายไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นการที่เธอตื่นมาอีกวันแล้วยังคงนึกถึงเขา

วันนี้เป็นวันศุกร์ ถังจือซย่าได้รับข้อความจากคังเฮ่าเซวียนตั้งแต่เช้า ถามว่าวันนี้เธอว่าไปที่บริษัทไหม ในเมื่อเธอไม่มีแบบร่างที่ต้องทำให้เสร็จ เธอจึงตัดสินใจไปปลดปล่อยใจ เธอลางานครึ่งวันกับหลี่เหมย ก่อนจะขับรถไปที่บริษัทของคุณพ่อ

หลายปีมานี้ พื้นที่บริษัทของคุณพ่อขยับขยายเพิ่มเป็นสองเท่า ข้างๆ ตึกสิบชั้นคือโกดังวัสดุชั้นดี แม้จะอยู่ในจุดบอดแต่ก็ยังสามารถทำให้ผู้คนตกตะลึงได้

ถังจือซย่าขับรถผ่านโกดังของพ่อเธอหลายครั้ง ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจเหตุผลที่พ่อของเธอละทิ้งบริษัท เพราะบริษัทนี้คือความทุ่มเทและความกระตือรือร้นของเขา อีกทั้งยังช่วยเลี้ยงชีพพนักงานอีกหลายคน ถือเป็นหัวใจของเขาเลย

รถของถังจือซย่าจอดอยู่ที่หน้าทางเข้า เธอเดินไปทางประตูใหญ่ ยามก็เข้ามาขวางทันที “คุณผู้หญิงมาหาใครครับ”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อถังจือซย่า ฉันมาหาพ่อของฉัน ถังจวิ้น”

ยามตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะมองพิจารณาเธอ “คุณคือลูกสาวของประธานถังเหรอ ทำไมผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อน”

“หลายปีมานี้ฉันอยู่ต่างประเทศ คุณก็ย่อมไม่เคยเห็นฉัน” ถังจือซย่าระบายยิ้ม แต่ก็ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้ยาม “หรือให้ฉันโทรบอกคุณพ่อให้ส่งผู้ช่วยมารับฉันไหม”

ยามกลับเชื่อฐานะของเธอ ก่อนจะรีบร้อนเปิดประตูให้ “คุณถัง ขออภัยครับ เชิญเลยๆ”

ถังจือซย่าเดินนำเข้าไปถึงหน้าประชาสัมพันธ์ นี่คือตึกสำนักงานที่คุณพ่อสร้างขึ้นใหม่ เธอไม่รู้ว่าห้องทำงานของคุณพ่ออยู่ชั้นไหน หลังจากที่สอบถามแล้วจึงขึ้นไปที่ชั้นสาม

คุณพ่อของเธอเป็นคนแข็งกระด้างและไม่ค่อยใส่ใจกับอะไรมากนัก เขาเป็นที่รู้จักในนามของเจ้านายจอมเห่ย ผู้ช่วยของถังจวิ้นเคยเจอที่งานเลี้ยงครั้งก่อนก็รีบทักทายเธออย่างยินดี แล้วบอกให้เธอรอก่อนเพราะถังจวิ้นกำลังประชุมอยู่

ถังจือซย่าเดินดูรอบๆ ห้องทำงานของคุณพ่อก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ของเขา ต่อหน้าคุณพ่อ แม้ว่าถังจือซย่าจะไม่ติดนิสัยอ้อนแล้ว แต่ก็ยังคงท่าทางของลูกสาวไว้อยู่