รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 262

“จือซย่า ถ้าเธอมีปัญหาเรื่องการทำงาน เธอไม่ต้องเกรงใจนะรีบไปหาญาติผู้พี่ของฉัน แล้วก็บอกให้เขาช่วย ถ้าเกิดเขาไม่ยอมช่วย เธอโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันจะด่าเขาให้” จ้านฉิงเหย่กล่าวอย่างกระตือรือล้น

ถังจือซย่าหลุดเสียงคิกหัวเราะออกมา “ไม่ต้องไม่ต้อง งานของฉันไม่ต้องรบกวนถึงเขา”

“นอกจากเรื่องงาน ยังมีความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและเรื่องอื่นๆอีก ถ้าใครขัดหูขัดตาก็บอกเขาเลย ให้เขาไล่คนนั้นออก” จ้านฉิงเหย่ไม่อยากให้เธอถูกรังแก

“ช่างเถอะ บริษัทเป็นที่ทำงาน ไม่ใช่ที่รังแกคน” ถังจือซย่าโบกมือ

ขณะนั้นเอง มือถือของถังจือซย่าได้ดังขึ้น เธอเหลือบมอง ในใจรูสึกเครียดขึ้นมา ที่แท้เป็นสีจิ่วเฉิน

“ใครโทรฯมาทำไมไม่รับ”

“ประธานสี” ถังจือซย่าตอบตรงๆ

“เอามาให้ฉัน ฉันรับให้” จ้านฉิงเหย่พูดจบ แขนยาวๆก็ยื่นออกไปหยิบมือถือของเธอ

“เฮ้ ฉิงเหย่…นายอย่าพูดอะไรเหลวไหลนะ!” ถังจือซย่าใจเต้นแรง รู้ว่าจ้านฉิงเหย่เป็นคนชอบสร้างปัญหา

จ้านฉิงเหย่รับโทรศัพท์ จงใจพูดไปว่า “ฮัลโหล พี่ จือซย่าไม่สะดวกรับสาย มีธุระอะไรก็พูดกับผม”

“พวกนายทำไมอยู่ด้วยกัน” เสียงของฝ่ายชายบ่งบอกอารมณ์อะไรไม่ชัดเจน

จ้านฉิงเหย่แม้จะสละถังจือซย่าแล้ว แต่เขาอยากหยอกล้อต่อสักหน่อย จึงหัวเราะฮ่าๆ “ทำไม กลัวผมแย่งไปเหรอ?”

“เอาโทรศัพท์ให้เธอ ฉันมีเรื่องสำคัญจะพูดกับเธอ” สีจิ่วเฉินพูดจริงจัง

จ้านฉิงเหย่จึงไม่ก่อกวนอีก เอามือถือส่งให้ถังจือซย่าอย่างว่าง่าย “เธอรับเถอะ!”

ถังจือซย่าหยิบมือถือแล้วลุกขึ้น เดินไปอีกฝั่งรับสาย “ฮัลโหล!”

“หลิวเตี่ยนหวาศัตรูของพ่อเธอเคยติดคุกมาก่อน ก่ออาชญากรรมมานับไม่ถ้วน เพื่อความปลอดภัยของเธอ ฉันตัดสินใจให้เธอกับเฉินเฉินย้ายมาอยู่กับฉันด้วยกันชั่วคราว” สีจิ่วเฉินพูดเข้าประเด็น