รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 283

ในเวลานั้นเอง มือของชายคนนั้นจากที่อยู่บนหลังก็ไปโอบที่บริเวณไหล่ของเธอ และพูดกำชับที่ข้างหูของเธอไปหนึ่งประโยค “จือซย่า ฝากทักทายแทนฉันหน่อยนะ” 

ใบหน้าของถังจือซย่าแดงก่ำอย่างควบคุมไม่ได้ อีกความหมายหนึ่งของประโยคนี้ก็คือไม่ได้ปฏิบัติต่อเธอเหมือนเธอเป็นแขก แต่คิดว่าเธอคือคนของตัวเอง

“คุณอาสี คืนนี้หล่อมากเลยฮะ!” ถังอวี่เฉินเอ่ยปากชม

“หนูก็ด้วยนะ” สีจิ่วเฉินโน้มตัวลง และใช้ฝ่ามือใหญ่ๆ ขยี้หัวเล็กๆ ของเขา “เดี๋ยวอีกสักพักอาจะมาเล่นเป็นเพื่อนหนูนะ”

“โอเคฮะ!” หนุ่มน้อยพยักหน้าอย่างรู้ความ

เมื่อสีจิ่วเฉินไปแสดงความเคารพที่โต๊ะอื่นอีกครั้ง ถังจือซย่าถึงหันกลับไปมองร่างของเขา โดย ข้างกายเขามีฉู่เฮ่าเดินตามอยู่ ถึงแม้ว่าจะมีรูปร่างสูงใหญ่ดูทรงพลัง แต่ก็ยังคงยากที่จะปกปิดความอ่อนแอของทายาทตระกูลสีเอาไว้ได้ ท่ามกลางแขกที่คึกคัก ถังจือซย่ารู้สึกได้ถึงกลิ่นอายความโดดเดี่ยวบนตัวของชายคนนั้น

ใจของเธอสั่นไหว ถึงจะรู้ว่าชายคนนี้ประคับประคองทั้งสีซื่อกรุ๊ปด้วยตัวคนเดียว และคนนอกมองว่าเขางามสง่าและมีเกียรติ แต่จะมีสักกี่คนที่มองเห็นความพยายามและความโดดเดี่ยวที่อยู่เบื้องหลังของเขา

อาหารที่กำลังกินอยู่ในปากของถังจือซย่า ไม่คิดเลยว่ากินแล้วออกรสฝาดเล็กน้อย เธอมองไปที่ชายคนนั้นอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะตัวคนเดียว แต่ก็มีอำนาจราวกับกองกำลังทหารนับหมื่นนับพันนาย

และแล้วสีจิ่วเฉินก็มาถึงโต๊ะของซ่งซาน แขกโต๊ะนี้ล้วนเป็นเหล่าคนรุ่นหลังของตระกูลสี สีจิ่วเฉินเพียงแค่ยกแก้วอย่างถ่อมตัวไปหนึ่งครั้งและพูดคุยตามมารยาทเพียงแค่ไม่กี่ประโยคก็จากไป ไม่มีโอกาสให้ซ่งซานได้แสดงความสัมพันธ์ของเขากับเธอเลยด้วยซ้ำ

“ซานซาน เธอมีวาสนากับตระกูลสีขนาดนั้น งั้นเธอสนิทกับสีจิ่วเฉินไหม” ถังชิงชิงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ทั้งหมดที่ฉันมีตอนนี้ต่างก็เป็นสิ่งที่เขาให้ฉันมาทั้งนั้น เธอยังจะถามว่าสนิทไหมอีกเหรอ” ซ่งซานพูดจาโอ้อวดออกไปอย่างอดไม่ได้

“อะไรกัน เธอกับสีจิ่วเฉินสนิทกันเหรอ ถ้างั้นพวกเธอ…” ถังชิงชิงประหลาดใจจนอ้าปากค้าง ความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังที่อยู่ภายในใจยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“เดี๋ยวค่อยบอกเธอทีหลังนะ” ซ่งซานไม่อยากพูดเรื่องนี้บนโต๊ะอาหาร ส่วนในใจของถังชิงชิงก็ทั้งประหลาดใจทั้งอิจฉา แทบอดใจไม่ไหวอยากจะรู้เรื่องทั้งหมดนี้ในทันที

ซ่งซานเองก็ไม่ได้กลัวที่จะบอกเธอเรื่องนี้ คิดในใจว่ายังไงถังชิงชิงกับสีจิ่วเฉินก็คงไม่มีโอกาสได้สนิทสนมกัน แถมถังชิงชิงยังสมองทึบอีกด้วย หลอกเธอตามอำเภอใจไปก็ได้แล้ว

ฝีเท้าของถังจือซย่าหยุดชะงักลง นี่มันเสียงของสีจิ่วเฉินเหรอ