รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 299

ถังจือซย่ากลับมาถึงหอรุ่ยเป่า

ตอนเที่ยงยังนัดกินข้าวกับหลี่เหมยข้างนอก หลี่เหมยบอกว่าตั้งแต่ที่เธอลางานไป สีจิ่วเฉินก็ไม่เคยมาทำงานที่หอรุ่ยเป่าอีกเลย ตอนที่พูดคำพูดนี้ก็ยังพูดหยอกล้ออีกว่า “จือซย่า จากที่ดูแล้วที่ประธานสีมาทำงานที่หอรุ่ยเป่าก็เพราะเธอเลยนะ!”

หน้าของถังจือซย่าร้อนระอุขึ้นมาทันที หลี่เหมยราวกับคนที่มองอะไรได้ขาดมาก หลี่เหมยยังบอกกับเธออีกว่า เนื่องจากมีการขยายกิจการ ตอนบ่ายจะมีดีไซเนอร์คนใหม่มา ค่อนข้างจะลึกลับ ไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ถูกส่งมาจากทางการอีกต่างหาก

ถ้าถูกส่งมาจากทางการได้ ยังไงก็จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับสีจิ่วเฉินไม่มากก็น้อย หลี่เหมยพูดแบบนี้

ถังจือซย่าคิดในใจ หรือว่าจะเป็นญาติตระกูลสี

ตอนบ่ายสองครึ่ง ถังจือซย่าไปทักทายเสี่ยวเวินที่เป็นผู้ช่วยที่ห้องประธานว่า ถ้าหากสีจิ่วเฉินมาถึง ก็ให้แจ้งเธอหน่อย

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่ถังจือซย่ากำลังเคลียร์เมล์ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอยื่นมือไปรับสาย “ฮาโหล”

“ดีไซเนอร์ถัง ประธานสีมาแล้วค่ะ” เสียงของผู้ช่วยเวินลอยมา

“โอเค ขอบคุณค่ะ”

ถังจือซย่าวางสายไป แล้วเอาบัตรเครดิตห้าล้านหยวนออกจากกระเป๋า เธอจะต้องเอาเงินก้อนนี้ไปคืนให้สีจิ่วเฉิน เธอถึงจะโล่งอกได้ ดังนั้น เธออยากจะเอาให้เขาใจจะขาด

ถังจือซย่าหยิบบัตรแล้วเดินไปทางลิฟต์ เปิดลิฟต์ออกแล้วขึ้นไปที่ชั้นแปด เธอนึกถึงคำพูดของหลี่เหมย ที่ว่า อาทิตย์นี้สีจิ่วเฉินไม่ได้มาหอรุ่ยเป่าเลย แต่วันนี้บ่ายเขากลับมา หรือว่าที่มาก็เป็นเพราะเธอจริงๆ

ถังจือซย่าไม่เชื่อว่าตนจะมีเสน่ห์แบบนี้มาโดยตลอด ที่จะสามารถดึงดูดให้สีจิ่วเฉินทิ้งห้องประธานที่ใหญ่และหรูหราที่สีเอ็มไพร์กรุ๊ป แล้วย้ายมาทำงานในที่อย่างหอรุ่ยเป่า

แต่ความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่า วันนี้สีจิ่วเฉินมาจริงๆ

ตอนที่ถังจือซย่าเดินผ่านห้องทำงานของเสี่ยวเวิน เธอไม่อยู่ที่โต๊ะทำงาน เธอจึงเดินตรงไปที่ห้องทำงานของสีจิ่วเฉิน แล้วก็เห็นประตูห้องทำงานที่เปิดแง้มเอาไว้ เธอกำลังคิดจะเคาะประตู ก็ได้ยินเสียงยิ้มเขินลอยมาจากข้างใน “พี่จิ่วเฉิน ฉันจะตั้งใจทำงานแน่นอนค่ะ จะไม่ทำให้พี่ผิดหวังแน่นอน”