รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 306

“คุณถัง ติดต่อกันไว้นะครับ ผมจะได้รายงานเรื่องสุขภาพร่างกายของคุณถังจวิ้นให้คุณทราบได้ทุกเวลา”

“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะผู้จัดการคัง รบกวนด้วยนะคะ” ถังจือซย่าเม้มปากยิ้ม

“เดี๋ยวผมเดินไปส่งนะครับ! จะได้ไปรับประธานถังด้วย” คังเฮ่าเซวียนพูดพลางล็อคประตูรถ

ถังจือซย่าเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอกับคังเฮ่าเซวียนเดินเคียงข้างกันไปยังทางเข้าของหมู่บ้าน ภายใต้แสงไฟ ลักษณะท่าทางที่คังเฮ่าเซวียนและเธอยืนอยู่ด้วยกันนั้นดูเหมือนจะเหมาะสมกันดี

แต่ถังจือซย่าไม่ได้สังเกตเห็นว่าในรถคันสีดำข้างๆ มีชายผู้หนึ่งมองดูภาพของพวกเขาเข้าไปในหมู่บ้านด้วยกัน

“ประธานสีครับ ไม่ลงไปเหรอครับ” ฉู่เฮ่ามองผ่านกระจกมองหลัง เห็นชายหนุ่มยังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ไม่รู้ว่าเจ้านายของเขากำลังรออะไรอยู่

สีจิ่วเฉินหรี่ตา นัยน์ตาดูเหมือนราวกับถูกชุบด้วยน้ำแข็ง ผู้หญิงคนนี้มอบเขาให้ผู้หญิงคนอื่นอย่างใจกว้าง ที่แท้เธอกำลังมองชายอื่นอยู่นี่เอง ผู้จัดการฝ่ายการเงินผู้มีความสามารถของถังจวิ้นคนนั้น

ถังจวิ้นปลูกฝังเลี้ยงดูเขามาอย่างดี และเป็นคนที่จะช่วยถังจือซย่ารับช่วงต่อบริษัทในอนาคต ถังจวิ้นยังมีความคิดอีกอย่างหนึ่ง เขาอยากให้คังเฮ่าเซวียนแต่งงานเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว

ฉะนั้น ผู้หญิงคนนี้ยอมรับวิธีการของพ่อตัวเองอย่างนั้นเหรอ?

ปล่อยเขาไป แต่กลับไปตกหลุมรับคังเฮ่าเซวียนเนี่ยนะ?

สีจิ่วเฉินหลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหนื่อยล้า ไม่ใช่เพราะเรื่องงาน แต่เป็นเพราะผู้หญิงที่เขากำลังไล่ตาม เขายังทำไม่มากพอรึไง มันยังไม่ดีพอเหรอ?

ถังจือซย่าและคังเฮ่าเซวียนกลับมาถึงบ้าน ถังจวิ้นอยู่ที่บ้านอย่างที่คาดไว้ เห็นพวกเขากลับมาจากการออกเดทกัน รอยยิ้มพอใจปรากฏออกมาจากนัยน์ตาของถังจวิ้น

ดูเหมือนว่าจะสร้างโอกาสให้พวกเขามากขึ้นในอนาคต เคี่ยวต่ออีกสักปี เมื่อลูกสาวได้แต่งงานกับคังเฮ่าแล้ว เขาก็พร้อมที่จะวางมือ

คังเฮ่าเซวียนก็เป็นคนแรกที่ได้ไปเป็นแขกในบ้านของถังจือซย่า ช่างอบอุ่นสบาย ถ้าเกิดได้ใช้ชีวิตอยู่กับผู้หญิงอย่างเธอ มันคงจะวิเศษมากแน่ๆ

“เอาล่ะ เฮ่าเซวียน เราควรจะไปกันได้แล้วนะ พรุ่งนี้เฉินเฉินต้องไปโรงเรียน!” ถังจวิ้นเองก็ไม่อยากรบกวนเวลาพักของลูกสาวเช่นกัน

“ผู้จัดการคัง รบกวนคุณไปส่งพ่อฉันที่บ้านด้วยนะคะ ขับรถบนถนนไม่ต้องรีบนักล่ะ” ถังจือซย่าเตือน

“อื้ม รับทราบ คุณถังไม่ต้องเป็นห่วง!”

“คุณถังคุณเถิงอะไรกันเฮ่าเซวียน อย่ามองเป็นคนอื่นคนไกลสิ เรียกเธอว่าจือซย่าก็พอ!” ถังจวิ้นส่งเสียง