รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 313

“ออกรถ” น้ำเสียงของสีจิ่วเฉินจริงจังขึ้น เขาโกรธมากจริงๆ

ฉู่เฮ่าทำได้เพียงแต่ฟังคำสั่งเขาและขับรถออกไปทางประตูอีกด้านหนึ่ง

คังเฮ่าเซวียนพาถังจือซย่าสองแม่ลูกไปเจอกับถังจวิ้น ทานอาหารเย็นด้วยกันที่ร้านอาหารแถวบริษัท ทานอาหารเย็นจนถึงเวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง ถังจือซย่าก็พาลูกชายกลับบ้าน

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ต้องอาบน้ำให้ลูกชาย ตรวจการบ้าน ทำแฟลชการ์ด เวลาล่วงเลยมาจนถึงสามทุ่มครึ่ง ถังจือซย่าก็กล่อมลูกชายนอน

เมื่อลูกชายของเธอหลับไปแล้ว เธอหาวพร้อมกับเดินกลับเข้าห้องไปนอนพัก ก่อนที่จะเข้านอน เธอดูโทรศัพท์อีกรอบ มองดูสายที่ไม่ได้รับ เธอมองอยู่ครู่นึง คิดว่าควรจะที่จะถามสีจิ่วเฉินไหมนะ?

แต่ว่าตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว ส่งข้อความไปหาเขา มันจะรบกวนเลาพักผ่อนเขาหรือเปล่า?

ถ้าอย่างงั้นพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน!

เริ่มต้นเช้าวันใหม่

ถังจือซย่าส่งลูกไปโรงเรียนเสร็จก็รีบไปบริษัท

เวลาประมาณสิบโมง ถังจือซย่าที่อยู่ในห้องทำงานกำลังนั่งเช็คอีเมล์ที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน จู่ๆหลี่เสี่ยวซินก็ผลักประตูเข้ามา รีบเสียจนลืมเคาะประตู

“พี่จือซย่า” หลี่เสี่ยวซินเอามือท้าวโต๊ะ ประหนึ่งว่าได้ยินเรื่องร้ายแรงมาอย่างไรอย่างนั้น

“เกิดอะไรขึ้น?” ถังจือซย่ากระพริบตามอง

“เมื่อกี้ฉันได้ยินข่าวมาว่าดีไซน์เนอร์หลินได้รับช่อกุหลาบสีน้ำเงิน พี่ลองเดาดูสิว่าใครเป็นคนส่ง?”

“ใครเหรอ!” ถังจือซย่ายกแก้วชาขึ้นมา ถามด้วยสีหน้าที่ไม่ได้สนใจอะไร

หลี่เสี่ยวซินพูดด้วยสีหน้าอิจฉา “ได้ยินมาว่าเป็นประธานสีนะสิ”

ถังจือซย่าแทบจะสำลักน้ำชาที่ดื่มเข้าไป เธอรีบกลืนอย่างรวดเร็ว แกล้งทำเป็นนิ่งเฉยแล้วพูด “ประธานสีนี่ดูแลพนักงานใหม่ดีจริง!”

“พี่จือซย่า พี่ไม่หึงเหรอ?” หลี่เสี่ยวซินมองที่เธอแล้วถาม

ถังจือซย่าหัวเราะ “ฉันจะไปหึงอะไรล่ะ?”