รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 349

เนื่องจากเธอรู้ว่าเขาขึ้นมาบนเตียงเธอในตอนที่เธอกำลังนอนหลับสบาย ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจเลย

เธอถอยห่างไปเล็กน้อย แสงแดดในฤดูหนาวส่องผ่านหน้าต่างมาอย่างอบอุ่นและอ่อนโยน การหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอของชายคนนั้นทำให้รู้ว่ากำลังหลับสนิทอยู่

มีเวลาให้มองดูเขาที่ไร้การป้องกันแบบนี้ได้เชียวหรือ ถังจื่อซย่าสัมผัสมันทันที เธอวาดมือไปกับคิ้วสวยของชายคนนั้นอย่างระมัดระวัง

ไม่ต้องบอกเลยว่าหล่อแค่ไหน! พูดได้เพียงอย่างเดียวว่าทุกส่วนนั้นเติบโตมาได้อย่างสง่างาม มันช่างไร้ที่ติ นี่เป็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบ

ใบหน้าเป็นสันชัดเจนอย่างเป็นธรรมชาติ แพขนตาหนาที่ปิดลงมาตรงเปลือกตาและยังมีความบริสุทธิ์ราวกับเด็ก แต่เธอก็รู้ว่าเมื่อดวงตาคู่นี้เบิกกว้างขึ้นก็จะกลายเป็นคนมีอำนาจอย่างกับราชาและร้อนแรง

ดังนั้นเธอจึงชอบตอนที่เขานอนหลับแบบนี้ที่เหมือนกับเด็กตัวโตไม่มีความก้าวร้าวมากกว่า

สายตาของเธอกวาดลงมามองที่กรามสวยๆ ของเขาทีละเล็กละน้อยไปจนถึงลูกกระเดือกอันเซ็กซี่ของเขากับผิวหน้าอกสีน้ำผึ้งที่ดูบึกบึนและยังมีซิคแพ็คที่แข็งแรง ถังจื่อซย่ารีบหลบตาหนี

ไม่สามารถมองมากกว่านี้ได้อีกแล้ว มิฉะนั้นมันจะดูเหมือนว่าเธอกำลังจะก่ออาชญกรรม

แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้ชายคนนี้ผล็อบหลับไป ทั่วทั้งตัวของเขานั้นมีบรรยากาศที่ดูสูงส่งระยิบระยับ แต่ทำได้เพียงแค่มองดูเท่านั้นไม่อาจจะไปแตะต้องลวนลามได้

ถังจื่อซย่าอดไม่ได้ที่จะค่อยๆ ออกมาจากอ้อมแขนของเขา เธอค่อยๆ ลุกออกจากเตียงเบาๆ อย่างกับเป็นแมว เมื่อเธอมองไปตรงหน้าเตียงนอนก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที เป็นเวลา 10 โมงครึ่งแล้ว

ไปทำงานตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วและตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เมืองหลินโจวอีก!

เธอสงสัยว่าควรบอกอะไรกับหลี่เหมยสักนิดหรือเปล่า? เป็นเพราะเธออยู่ด้วยกันกับสีจิ่วเฉิน เธอก็เลยไม่สามารถเข้าไปทำงานได้อย่างแน่นอน!

เธอยังคงมีความเคารพเกรงใจเจ้านายของเธอ! ถังจื่อซย่าหยิบมือถือแล้วเดินออกไปจากห้องนอนไปยังระเบียงห้องนั่งเล่น เธอมองไปยังมือถือแล้วก็ต้องตกใจ ทำไมถึงมีสายที่ไม่ได้รับตั้งแปดสาย?

หรือว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับลูก? เธอเปิดดูจึงพบว่าเป็นของหลี่เหมยสองสาย เป็นของหลี่เสี่ยวซินสามสาย ของพ่อเธอสองสายและไม่รู้จักอีกหนึ่งสาย

เอ๊ะ! มือถือของถังจื่อซย่าไม่เคยมีคนโทรหาเยอะแบบนี้มาก่อน เธอไม่ได้รับโทรศัพท์เพราะว่าเมื่อคืนได้ปิดเสียงไว้เพื่อที่จะได้นอนหลับฝันดีในยามเช้า