รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 351

ในทางกลับกันหากต้องกำจัดทิ้ง อาจต้องใช้เงินของเขาเป็นจำนวนมหาศาล เธอรู้สึกว่ามันไม่จำเป็น

“ช่างเถอะ ปล่อยมันไปเถอะ!” ความโชคดีของถังจือซย่าก็คือ ฝีมือการถ่ายรูปของปาปารัสซี่กลุ่มนั้นค่อนข้างใช้ได้ อย่างน้อยก็ถ่ายเธอออกมาไม่ขี้เหร่เท่าไหร่

“ช่างมันจริงๆ เหรอ” สีจิ่วเฉินกอดเอวเธอไว้จากด้านหลัง เขายกมุมปากขึ้นอย่างมีความสุข “พูดแบบนี้ แปลว่าคุณยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเราแล้วใช่ไหม”

ถังจือซย่าเขินจนหน้าแดง ถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเธอปฏิเสธ คนอื่นคงจะด่าว่าเธอเป็นหญิงชั่วที่เล่นกับความรู้สึกของผู้ชาย

เธอหันหลังให้เขา พลันกล่าวเบาๆ ว่า “ได้ งั้นก็ลองคบกันเถอะ!”

“ผมไม่มีทางทำให้คุณผิดหวังหรอก” ชายหนุ่มจูบเส้นผมของเธออย่างลึกซึ้ง “ผมจะทำให้คุณพอใจทั่วทุกด้านเลยล่ะ”

ถังจือซย่า “...”

ถึงขั้นนั้นเร็วไปหน่อยหรือเปล่า! เธอยังไม่ได้เตรียมใจเลยสักนิด

จู่ๆ ถังจือซย่าก็นึกถึงคนคนหนึ่ง...ซ่งซาน เธอจะเห็นข่าวนี้หรือยังนะ เธอจะโกรธจนบ้าคลั่งหรือเปล่า

แต่ถังจือซย่าจะไม่มีทางคำนึงถึงความรู้สึกต่างๆ ของเธอ เหมือนตอนที่เธอทำร้ายถังจือซย่าในตอนนั้น เธอก็ไม่คำนึงถึงความเป็นความตายของถังจือซย่าเช่นกัน

“ช่วงนี้คุณติดต่อกับซ่งซานบ้างไหม” ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน

สีจิ่วเฉินตอบกลับอย่างจริงจัง “ติดต่อครั้งสุดท้าย คือ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปต่างประเทศสามเดือน นอกจากนี้ก็ไม่ได้ติดต่ออีก ต่อไปเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ ผมจะให้ผู้ช่วยเป็นคนติดต่อเธอเท่านั้น จะไม่พบเธออีกแล้ว”

ถังจือซย่ารู้สึกว่าเขาประหม่าเล็กน้อยเมื่อเธอเอ่ยถึงซ่งซาน เธอพยักหน้าและไม่เอ่ยถึงเธอเถอะอีก

“พวกเรากินข้าวเช้าแล้วค่อยกลับกันเถอะ!” ถังจือซย่ากล่าวกับเขา