รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 356

เพื่อปกป้องใบหน้าที่เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จของเธอ เธอจึงทำได้เพียงข่มความเจ็บปวดเอาไว้และปล่อยให้ความเจ็บปวดเหล่านี้กัดกินหัวใจของเธอราวกับแมงนับพัน มือของเธอจับผ้าปูเตียงไว้แน่น พลันกลืนความรู้สึกเกลียดชังทั้งหมดลงไป

ภายในประเทศ

ถังจือซย่ากับสีจิ่วเฉินทานอาหารเย็นด้วยกัน ภายในร้านอาหารฝรั่งเศสแสนโรแมนติก ชายหนุ่มคนนี้ยังคงเผยเสน่ห์ของตัวเองอยู่ตลอดเวลา

หลังจากมื้ออาหารเย็น ถังจือซย่าควรจะกลับบ้านแล้ว สีจิ่วเฉินจึงไปส่งเธอที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน

ขณะที่เธอกำลังถือกระเป๋าและเปิดประตู เสียงหดหู่ของชายหนุ่มก็ดังเข้ามาจากทางเบาะคนขับ “ไม่เชิญผมไปนั่งข้างบนเหรอ”

“ดึกมากแล้ว ครั้งหน้าเถอะ” ถังจือซย่ากล่าวปฏิเสธ

“อากาศหนาวแล้ว ตอนกลางคืนแชร์เตียงกันดีไหม คุณออกเตียง ผมออกตัวเอง คุณไม่เสียเปรียบหรอก” ชายหนุ่มกล่าวแนะนำตัวเอง

ถังจือซย่าซึ่งจับวงกบประตูอยู่ ถูกหยอกเย้าจนเธอหัวเราะตัวงอในทันที

สีจิ่วเฉินถือโอกาสลงจากรถ ขณะที่ถังจือซย่ายังไม่ตอบสนอง เขาก็จับมือของเธอและเดินไปทางบ้านของเธอในทันที

“เฮ้ๆ สีจิ่วเฉิน...อย่าทำแบบนี้สิ...ไม่ได้นะ” ถังจือซย่าตื่นตระหนก

แต่ชายหนุ่มพาเธอเข้าไปในประตูหมู่บ้านแล้ว ถังจือซย่าตื่นตระหนกจริงๆ คืนนี้ลูกชายไม่อยู่บ้าน เธอจึงไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบโต้เขายังไง

แถมเธอก็ไม่ใช่เด็กสาวตัวน้อยแล้ว ดังนั้นจึงยิ่งกลัววิธีตอบโต้ของผู้ใหญ่สองคน เพิ่งจะตกลงคบกับเขาแท้ๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงแสดงตัวเป็นแฟนหนุ่มของเธออย่างชัดเจนล่ะ

“เปิดประตู” ชายหนุ่มกล่าวเสียงทุ้มและมองเธอ

“คุณกลับไปเถอะ!” ถังจือซย่ามองอ้อนวอนเขา “คืนนี้ดึกแล้วจริงๆ”

“เพิ่งจะสองทุ่มครึ่ง ยังเช้าอยู่เลย”

“ฉันยังต้องทำงาน...” ถังจือซย่าหาข้ออ้างสุดชีวิต

“ผมปลดคุณได้นะ” ชายหนุ่มยกมุมปากยิ้ม เขาเป็นเจ้านาย เขาพูดแล้วต้องเชื่อฟัง

“ดึกมากแล้ว...ไม่ได้” ถังจือซย่ากัดริมฝีปาก เหมือนว่าชายหนุ่มคนนี้จะเป็นภัยพิบัติอันใหญ่หลวง เพียงแค่เธอเปิดประตู เธอก็จะถูกลากไปกินในทันที

มีบางอย่างผุดขึ้นในดวงตาของชายหนุ่ม “กลัวผมขนาดนี้เลยเหรอ”

ถังจือซย่ายื่นมือไปผลักเขา “ใช่ ฉันกลัวคุณ ดังนั้นคุณออกไปได้ไหม”