รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 363

“ฉันได้ยินมาว่าตระกูลสีคืนบุญคุณให้ตระกูลถังของแกมาโดยตลอด ฉันคิดว่ายัยแก่สีนั่นคงรู้สึกผิดกับการกระทำที่ไปขู่เข็ญนายกเทศมนตรีเมื่อตอนนั้น เพราะเธอ แม่ของคุณเลยเสียชีวิต ชีวิตของคุณชายตระกูลสีมันมีค่า! แล้วชีวิตของแม่คุณล่ะ สมควรที่จะสูญเสียไปหรือไง แต่โลกนี้มันก็ไม่ยุติธรรมแบบนี้แหละ คนรวยสามารถใช้เงินซื้อชีวิต ส่วนคนธรรมดาอย่างแม่แกกลับต้องมอบชีวิต ”

ถังจือซย่าอยากให้เขาหุบปาก อยากให้เขาเลิกพูดเรื่องพูดนี้ เธอไม่อยากฟังแม้แต่นิด

แต่สีรุ่ยหมิงกลับดูโรคจิต เพราะเขาต้องการผู้ฟังมาฟังผลงานที่เขาเคยภาคภูมิ และถังจือซย่าก็เป็นผู้ฟังที่ดีคนหนึ่ง

เขาเองก็ชอบทรมานคนอื่นมาก อย่างเช่นตอนนี้ลำตัวที่เจ็บปวดและสั่นคลอนของถังจือซย่า ทำให้เขารู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างมาก

“ถ้าหากฉันเป็นแม่แก ฉันต้องรู้สึกเสียใจมากที่คลอดลูกอกตัญญูอย่างแก รักใครไม่รัก ถึงต้องไปรักคุณชายตระกูลสีที่ทำให้แม่แกต้องตายอย่างอนาถา”

เลิกพูดได้แล้ว! หุบปาก!

ถังจือซย่ากรีดร้องในใจ เธอเข้าใจความหมายที่สีรุ่ยหมิงจะสื่อดี เขาอยากให้เธอเกลียดตระกูลสี

“ท่านครับ เวลาเหลือไม่มากแล้ว ส่งเธอเดินทางเถอะครับ” ลูกน้องคนหนึ่งส่งเสียงพูด

“คุณถัง ขอโทษนะ ที่แกและแม่ของแกต่างมาตกอยู่ในเงื้อมมือของฉันอย่างเฮงซวย ดังนั้น อีกไม่นานแกก็จะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนแม่แกที่ใต้นรกแล้ว”

ในความเกลียดชังของถังจือซย่าจึงมีความกลัวเอ่อล้นขึ้นมา สีรุ่ยหมิงจะฆ่าเธอ? เพราะอะไรกันล่ะ

การฆ่าเธอเป็นผลดียังไงกับเขา? สามารถกระตุ้นตระกูลสีได้? หรือเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเธอและสีจิ่วเฉินในตอนนี้ เขาอยากได้ชีวิตของเธอ เพื่อทำให้สีจิ่วเฉินเสียใจ?

บัดนี้ รถหกคันที่ได้ไปรวมตัวกับบอดี้การ์ดแล้วกำลังมุ่งมาทางนี้อย่างบ้าคลั่ง พร้อมขับเข้าไปในทางดินโคลนที่อยู่ในป่า รวดเร็วราวกับวิญญาณ

ลูกน้องของสีรุ่ยหมิงที่เฝ้าอยู่ด้านนอกตกใจกลัวจนไม่ทันตอบสนอง

“ท่านครับ......” เขาเรียกอย่างร้อนรน เมื่อเห็นรถคันหน้าสุดวิ่งพุ่งมาหาเขาอย่างรุนแรง เขาก็รีบโดดลงหลุมพื้นข้างๆ ทันที รถคันนั้นพุ่งชนประตูของบ้านร้าง กำแพงผืนนั้นถล่มลงทันที