รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 372

สีจิ่วเฉินคว้าเสื้อที่หน้าอกของเขาไว้แน่น หลับตาแล้วหายใจแรง “มันเจ็บ!”

“คุณอยากไปโรงพยาบาลไหมครับ” ฉู่เฮ่ากังวลมากและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นสีจิ่วเฉินดูอ่อนแอมาก

“พาฉันไปส่งที่บ้านของถังจือซย่า” อาการป่วยของสีจิ่วเฉินยาก็ไม่สามารถรักษาหายได้ มีแค่ผู้หญิงคนนั้นเท่านั้นที่ช่วยเขาได้

“ท่านประธานครับอย่าฝืนเลยครับเวลานี้คุณควรไปโรงพยาบาลนะครับ” ฉู่เฮ่าพูดอย่างร้อนอกร้อนใจ

“ฉันรู้จักร่างกายของฉันดี” สีจิ่วเฉินหลับตาและสั่งว่า “ไปส่งฉันที่นั่นเดี๋ยวนี้”

คังเฮ่าเซวียนส่งสองแม่ลูกกลับบ้าน เขาจะใช้โอกาสนี้ไปบ้านเธอหรือแวะกินข้าวหรือเปล่า หรือผู้ชายคนนี้คิดจะทำเรื่องไม่ดีกับเธอกันแน่

เขาเป็นผู้ชายเขาย่อมจะรู้ความคิดของผู้ชายด้วยกัน เพราะเขาก็เคยคิดแบบนั้นมาก่อน

เพราะงั้นเขาเลยจำเป็นต้องไปเพื่อที่จะกันท่าคังเฮ่าเซวียน

ต่อให้ต้องโดนถังจือซย่าเกลียดเขาก็จำเป็นต้องไป

ฉู่เฮ่าก็ห้ามเขาไม่ได้เขาทำได้เพียงสตาร์ทรถแล้วขับออกไปเขาหวังแค่ว่าถังจือหย่าจะไม่ทำอะไรให้เขาสะเทือนจิตใจ

ถังจือซย่าพาลูกไปที่รถ คังเฮ่าเซวียนก็ถามว่า “คุณถังจะไปไหนครับหรือกลับบ้านเลย”

กลับบ้านดีกว่าค่ะ จือซย่านึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ไม่จำเป็นต้องใช้รถก็ได้ เธอไม่อยากพาลูกวิ่งกลับไปกลับมา

คังเฮ่าเซวียนแอบดีใจ คิดในใจว่าจะหาข้ออ้างไปดื่มชาสักแก้วที่บ้านเธอยังไงดี

“อ้อ เมื่อกี้คุณทำโทรศัพท์มือถือตกไว้ในรถครับแล้วคุณสีก็โทรหาคุณ” คังเฮ่าเซวียนแสร้งทำเป็นนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้

“เขาพูดอะไรบ้าง” ถังจือซย่าขมวดคิ้วแล้วถาม

เขาไม่ได้พูดเรื่องอะไรครับ อาจเป็นเพราะผมรับโทรศัพท์ด้วย เขาก็เลยไม่พอใจเลยวางสายไปครับ คังเฮ่าเซวียนตั้งใจพูดให้สีจิ่วเฉินดูเป็นคนขี้หึงหวง

ถังจือซย่ารู้จักสีจิ่วเฉินดี เขาก็เป็นคนแบบนี้

กลับมาถึงหน้าหมู่บ้าน คังเฮ่าเซวียนก็พูดอย่างกังวลว่า “คุณถังครับ ผมขอไปเข้าห้องน้ำที่บ้านคุณหน่อยได้ไหมครับ ด่วนๆเลยครับ”

เขาขอแบบนี้ ถังจือซย่าจะปฏิเสธก็ไม่ค่อยจะเหมาะเลยพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ค่ะ งั้นไปกันเถอะ”