รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 371

หลังจากหลี่เสี่ยวซินออกไป ถังจือซย่ามองดูผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า แม้ว่าจะพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองแล้วแต่ยังคงควบคุมความเจ็บปวดที่ลุกลามอยู่ในใจไม่ได้

“แหะๆ…” ทันใดนั้นชายที่อยู่ข้างหน้าเธอก็ส่งเสียงไอ และฉู่เฮ่าที่อยู่ข้างเขาก็พูดว่า “ประธานสีครับเช้านี้คุณไม่ได้ทานยา”

ทันใดนั้นถังจือซย่าก็มองไปที่เขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรหลังจากไม่เจอกันสองวันรู้สึกว่าเขาผอมลงเยอะเลย หน้าก็ซีดๆหรือจะป่วยนะ

สีจิ่วเฉินส่ายหัวแล้วมองไปที่ถังจือซย่า เธอรีบหันหน้าหนีทันทีเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอสนใจเขา

สีจิ่วเฉินพูดด้วยเสียงต่ำๆว่า “ผมก็มาที่นี่เพื่อจดบันทึกเหมือนกัน”

งั้นคุณก็ไปเถอะค่ะ หลังจากถังจือซย่าพูดจบเธอก็เดินออกไป ฉู่เฮ่าก็ได้โอกาสเลยพูดว่า “คุณถัง ผมไปส่งนะครับ”

ถังจือซย่าเดินไปที่รถระหว่างนั้นฉู่เฮ่าก็พูดว่า “ทำดีกับท่านประธานสีหน่อยนะครับ เขาป่วยอยู่

“ใครก็ป่วยกันได้ทั้งนั้นแหละนี่ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ” ถังจือซย่าหันกลับไปตอบเขา

ไม่นะครับ รอบนี้ท่านประธานเขาป่วยหนักแล้วก็มีปัญหาหัวใจเข้ามาพัวพันด้วย หลังจากที่ช่วยคุณกลับมา เขาก็ไม่ได้หลับมาตั้งสองวันครับ เมื่อวานเขาเลยเริ่มป่วยหลังจากไปตรวจหมอก็บอกว่าเขามีปัญหาโรคหัวใจด้วย ฉู่เฮ่าตอบ

มือของจือซย่ากุมประตูรถไว้แน่นแล้วพูดว่า “คุณก็คอยดูแลเขาให้กินยาด้วยก็แล้วกันนะ”

“ได้ครับ” คุณถังกลับดีดีนะครับ ฉู่เฮ่าพูดสิ่งที่เขาควรพูดออกไปหมดแล้ว

ถังจือซย่าออกจากสถานีตำรวจแล้วเดินทางไปที่บริษัทพ่อของเธอ ระหว่างทางเธอก็คิดถึงใบหน้าที่ซีดๆของสีจิ่วเฉินอยู่ตลอดทาง

เขาโตขนาดนั้นแล้วแม้แต่ยาก็ยังลืมกิน ขนาดลูกชายของฉันยังเก่งกว่าซะอีก

ถังจือกรุ๊ป

ถังจือซย่ามาถึงหน้าห้องทำงานของพ่อของเธอ เห็นเขาพูดถึงโปรเจ็กต์กับคนสำคัญอยู่ถังจวิ้นก็บอกให้เธอขยับเก้าอี้ไปนั่งฟังด้วยกัน

ถังจือซย่าพยายามนั่งฟังอย่างเงียบๆ แต่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับธุรกิจวัสดุก่อสร้างเลยทำให้เธอนั่งฟังอย่างลำบากใจ

เวลาข้าวเที่ยงคังเฮ่าเซวียนเดินเข้ามาแล้วเห็นถังจือซย่าหัวใจของเขาก็เต้นแรงเหมือนเคย