รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 382

สายตาของคังเฮ่าเซวียนจ้องมองที่เธอ ในใจของเขานั้นก็คำนวณไว้อย่างดี ถังจือซย่ามีสีจิ่วเฉินอยู่ข้างกาย เขาอยากใกล้ชิดเธอก็แทบที่จะไม่มีโอกาส อีกทั้งถังชิงชิงก็เอาตัวเองมาให้ถึงมือด้วยตัวเอง

นี่ไม่นับว่าเป็นเรื่องไม่ดี

“คุณหนูรองครับ ทำไมคุณถึงมาชอบคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างผมล่ะครับ” คังเฮ่าเซวียนถอนหายใจ

“ฉันไม่เหมือนพี่สาวนะคะที่จะถ้าไม่มีเงินจะไม่แต่งด้วย ฉันน่ะ! ขอแค่ชอบก็พอแล้วค่ะ” ถังชิงชิงพูดจบก็มองไปยังคังเฮ่าเซวียนอย่างเสน่หา “ผู้จัดการคังคะ คุณเป็นแบบที่ฉันชอบค่ะ”

คังเฮ่าเซวียนรู้สึกชาราวกับไปทั้งร่างราวกับมีไฟฟ้าช็อต รูปลักษณ์ภายนอกของถังชิงชิงไม่สวยเท่าถังจือซย่า แต่สำหรับผู้ชายแล้วผู้หญิงเข้ามากอดเองแบบนี้นั้นก็รู้สึกดีอยู่เสมอ

ในล็อบบี้

ถังจือซย่าเช็ดน้ำให้สีจิ่วเฉินจนแห้ง แล้วดันเขามายังด้านหนึ่งพร้อมพูดว่า “รอให้ฝนหยุดแล้วค่อยไปนะคะ”

สีจิ่วเฉินพยักหน้าอย่างว่าง่าย “ได้!”

“ไปที่ห้องพักของฉันเถอะค่ะ! ที่นี่อากาศเย็น” ถังจือซย่าพาเขาไปยังด้านบน

เมื่อถึงที่ที่อากาศอบอุ่น ชายหนุ่มเอื้อมมือไปถอดสูทตัวนอกออกเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีเข้ม ช่วงเอวมีเสน่ห์ที่ถูกรัดด้วยเสื้อกั๊กสีเดียวกันให้ความรู้สึกมีพลัง

ถังจือซย่าหรี่ตาลงราวกับกำลังอดทนกับอะไรบางอย่าง

ใช่แล้ว เธอกำลังต้านทานต่อเสน่ห์ของชายหนุ่มที่ปล่อยออกมาเรี่ยราดอยู่ตลอดเวลา

ในตอนนี้คังเฮ่าเซวียนเคาะประตูจากด้านนอกแล้วเดินเข้มา เขาย่อมไม่สามารถทำเหมือนสีจิ่วเฉินไม่มาได้ อีกทั้งเขาก็ตั้งใจอยากจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างถังจือซย่ากับสีจิ่วเฉิน

ในใจของคังเฮ่าเซวียนถังชิงชิงเป็นแค่ตัวสำรอง แต่คนที่เขาชอบนั้นยังคงเป็นถังจือซย่าอยู่เสมอ

การปรากฏตัวของคังเฮ่าเซวียนทำให้คิ้วของชายที่นั่งอยู่บนโซฟากระตุก เขาจึงดึงหญิงสาวที่กำลังรินน้ำชาอยู่ด้านข้างเข้ามาไว้ในอ้อมกอด

ถังจือซย่ายังไม่ทันได้ชงชาเธอก็ร่วงลงนั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มและถือถุงชาทั้งแบบนั้น

เธอกำลังคิดที่จะด่าเขาสักประโยค แต่กลับเห็นในดวงตาหงส์ของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเย็นเยียบ

ถังจือซย่ารู้ว่าเป็นเพราะการมาถึงของคังเฮ่าเซวียนทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี

นี่เป็นสัญชาตญาณของผู้ชาย เมื่อเห็นผู้ชายคนอื่นเดินเข้ามาในถิ่นของตน เขาสาบานด้วยทั้งหมดของเขาอย่างไม่ปิดบัง

“ประธานสีครับ คุณมาแล้ว”คังเฮ่าเซวียนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง