รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 398

“ไอ้หย่าอิจฉาริษยาคุณ”

ถังจือซย่ายิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ไอ้หย่ามีความผิดสาสมแก่การลงโทษและเสวี่ยเฟยจิวเวลรี่ก็มีจุดจบเพราะการกระทำของพวกเขา แม้ว่าสีจิ่วเฉินจะทำให้บริษัทของพวกเขาต้องล้มละลายแต่มันไม่สมควรเห็นอกเห็นใจ

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงานโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอยื่นมือไปรับสาย “สวัสดีค่ะ!”

“คืนนี้ฉลองกัน” เสียงของสีจิ่วเฉินดังขึ้นมา

“โอเค ฉันเลี้ยง” ถังจือซย่าต้องขอบคุณเขาเป็นอย่างดี

แม้ว่าเธอจะออกจากวงการอัญมณีเพื่อกลับไปช่วยบริษัทของพ่อเธอ แต่เขาก็รักษาชื่อเสียงของเธอทำให้เธอสามารถกลับไปทำอาชีพนี้ได้ในภายหลัง

“ฉิงเหย่บอกว่าเฉินเฉินอยู่บ้านเขา คืนนี้เป็นโลกของเราสองคน” สีจิ่วเฉินตอบ

“ตกลง ฉันจะจองร้านอาหาร” ถังจือซย่าไม่เห็นด้วย

“คืนนี้ผมต้องการการขอบคุณเป็นพิเศษ” ชายคนนั้นเตือนเธอ

ถังจือซย่ารู้สึกสับสนเล็กน้อย “การขอบคุณอะไรเป็นพิเศษ”

“ถึงร้านอาหารค่อยว่ากัน” ชายคนนั้นพูดอย่างลึกลับ

เมื่อถังจือซย่าเห็นเป็นเวลาสี่โมงครึ่งเธอก็วางสายเพื่อเลือกร้านอาหาร เพราะเธอได้รับผลประโยชน์มาหนึ่งล้านแปดแสนหยวนหักภาษีแล้วเหลือหนึ่งล้านกว่าหยวน ดังนั้นควรให้เขากินอย่างดี

ประเทศฮัสโตรีกา

เครื่องบินลำหนึ่งขึ้นบิน ซ่งซานนั่งอยู่ในห้องโดยสารชั้นหนึ่งกำลังมองไปที่ท้องฟ้ายามเย็น มุมปากของเธอยกยิ้มขึ้น ในที่สุดเธอก็สามารถกลับประเทศได้แล้ว

ดวงตาของเธอภายใต้แว่นตายังบวมอยู่เล็กน้อยแต่อาการบวมบนใบหน้าของเธอนั้นหายแล้ว เธอแต่งหน้าแล้วดูเป็นสาวสวย

เมื่อฉลากธรรมดาถูกถอดออกไป เธอจึงเป็นทิวทัศน์ในสายตาของผู้ชาย

แต่สิ่งที่เธอร้อนรนจนรอไม่ไหวที่สุดก็คือการปรากฏตัวต่อหน้าสีจิ่วเฉิน เพื่อใช้ตัวตนใหม่ของเธอจับเขาเป็นเชลยศึก

ในประเทศ เวลาหกโมงครึ่ง

ในร้านอาหารสุดหรู

ถังจือซย่าจองห้องวีไอพีให้สีจิ่วเฉินทานอาหารเย็น เธอสั่งอาหารมากมายอย่างใจกว้าง แต่ชายที่อยู่ตรงข้ามเอาแต่พินิจพิเคราะห์เธอเพราะคืนนี้เธอดูสว่างสดใสและอารมณ์ดี