รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 400

สีจิ่วเฉินยิ้มอย่างจำใจ “ก็ได้!”

เมื่อมาถึงประตูบ้านของถังจือซย่า สีจิ่วเฉินทำได้เพียงมองเธอลงจากรถและกลับบ้าน คงเป็นอีกคืนที่แสนเงียบเหงา

ในตอนนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาดูเป็นคนที่ไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบหนึ่งเดือน ซ่งซาน

สีจิ่วเฉินลืมเธอจริงๆ เขารับสายพูดว่า “สวัสดี!”

“จิ่วเฉิน นี่ฉันเอง ฉันกลับมาแล้ว คิดถึงคุณมาก!”

“กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดี” สีจิ่วเฉินตอบเธอ

“พรุ่งนี้ว่างกินข้าวด้วยกันไหม”

“ผมมีงานพรุ่งนี้”

“แล้ววันมะรืนล่ะ?”

“ผมต้องทำงานนอกเวลาในช่วงสุดสัปดาห์”

“งั้น...งั้นอาทิตย์หน้าฉันหาเวลาไปหาคุณได้ไหม”

“โอเค ค่อยว่ากัน ผมพักผ่อนก่อน” สีจิ่วเฉินพูดเสร็จก็วางสาย

ในไม่ช้าก็มีโทรศัพท์อีกหนึ่งสายโทรเข้ามาเป็นฉู่เฮ่า เขากดรับสายในรถยนต์และสตาร์ทรถ

“ประธานสี มีข่าวจากเอเวอร์ไนต์คลับ พวกเราได้ติดตามที่อยู่จากการโทรศัพท์ น่าแปลกที่มันอยู่ที่เฟิงซานวิลล่า”

สีจิ่วเฉินขมวดคิ้ว “นั่นเป็นเขตวิลล่าที่ซ่งซานอยู่ใช่ไหม”

“ใช่! นี่เป็นพื้นที่วิลล่าที่คุณซื้อให้กับคุณซ่ง หมายเลขนี้มาจากที่นั่น”

“นอกจากนี้ ยังสามารถตรวจสอบข่าวสารเพิ่มเติมได้ไหม”

“หมายเลขนี้ไม่ใช่ชื่อจริงแต่เป็นบัตรที่ขายอย่างผิดกฎหมาย ดังนั้น พวกเราทำได้เพียงติดตามตำแหน่งที่โทรออกเท่านั้น การตรวจสอบต่อไปของผมคือการตรวจตราและควบคุมที่เฟิงซาน ซึ่งพื้นที่วิลล่าระดับสูงนั้น ต้องมีการตรวจตราและควบคุมทุกที่และผมต้องหาคนๆ นั้น”