รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 446

“ถังจือซย่านี่มันน่ารังเกียจจริงๆ ในสายตาของพ่อฉันมีแต่มัน แต่ไม่มีลูกสาวอย่างฉันเลย ซานซาน พวกเราไปเดินห้างดูหนังกันเถอะ!”

“ได้ เธอวางแผนเลย” ตอนนี้ซ่งซานมีเวลาว่างสุดๆ

ถังชิงชิงพูดบ่นว่าพ่อไม่ใส่ใจเธอ แต่อีกด้านหนึ่งเธอก็สนใจแต่เรื่องเที่ยวเล่น

หลังจากจบการประชุม ถังจวิ้นก็เสนอจะเลี้ยงอาหารเที่ยงทุกคน ถังจือซย่าเองก็ไม่อยากจะไปหักหน้าของพ่อ

ประมาณ 11 โมง โทรศัพท์ของถังจือซย่าก็ดังขึ้นมา พอเธอหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ยิ้มมุมปากจากนั้นก็รับสาย “ฮัลโหล!”

“ไม่กลับมากินข้าวเที่ยงเหรอ” เสียงของผู้ชายที่อยู่ปลายสายถาม

“ใช่ วันนี้ฉันจะไปกินข้าวกับพ่อและคนอื่นๆ หน่ะ” ถังจือซย่าตอบ

“คังเฮ่าเซวียนก็อยู่ด้วยเหรอ”

“ประธานไม่มั่นใจในตนเองขนาดนี้เลยเหรอ คิดว่าอยู่ข้างนอกแล้วฉันจะชอบผู้ชายคนอื่นเข้าเหรอ” ถังจือซย่ายิ้มถาม

“ห้ามพูดคุยกับเขา ห้ามสัมผัสถูกตัวกันด้วย” ผู้ชายสั่งอย่างเผด็จการ

“ได้สิ ฉันจะพยายาม” ถังจือซย่ายิ้ม

เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของผู้ชายดังขึ้นที่ปลายสาย ถังจือซย่าจึงจริงจังขึ้นมาทันที “ได้ๆ ฉันจะเชื่อฟังคุณแน่นอน โอเคไหม”

“โอเค ฉันเชื่อเธอ” สีจิ่วเฉินไม่มีทางเลือก นอกจากเชื่อเธอแล้ว จะทำอะไรได้อีก

“ช่วยฉันดูแลเฉินเฉินหน่อยนะ ตอนเย็นฉันจะกลับมากินข้าว”

“เฉินเฉินอยู่กับฉันเธอสบายใจได้เลย”

ถังจือซย่าเองก็สบายใจจริงๆ นั่นแหละ เธอยิ้มแล้วพูดว่า “โอเค งั้นฉันไปกินข้าวกับพ่อก่อนนะ”

คังเฮ่าเซวียนที่อยู่ไม่ไกลจากเธอ เมื่อเห็นเธอยิ้ม ก็เผลอมองอย่างหลงไหลอยู่นาน เขารู้ คนที่ทำให้เธอยิ้มอย่างเขินอายแบบนั้นได้ คงจะมีแต่ผู้ชายอย่างสีจิ่วเฉินสินะ!”

เมื่อมาถึงด้านล่าง ถังจือซย่าก็นั่งรถของพ่อไป ในขณะที่ขับผ่านรถสปอร์ตที่จอดอยู่นั้น แม้แต่ถังจวิ้นเองก็อดไม่ได้ที่จะมองไป