รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 449

“จริงเหรอ เรื่องนี้ผมก็ช่วยคุณได้อยู่หรอก ต้องคุยกันทางโทรศัพท์เหรอครับ”

“ฉันว่างพอดี เดี๋ยวฉันเลี้ยงกาแฟคุณแล้วคุยไปด้วยเลย!” ซ่งซานพูดขึ้นมาเอง

“ได้สิ คุณอยู่ไหนเหรอ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

หลังจากที่ซ่งซานส่งตำแหน่งที่อยู่ไป ในนัยน์ตาของเธอก็เต็มไปด้วยความได้ใจ ดูสิ ผู้ชายของถังชิงชิง เธอได้มาอย่างง่ายๆ เลย ต้องยกคุณงามความดีให้ใบหน้าของเธอตอนนี้จริงๆ

ซ่งซานหันหลังแล้วเดินเข้าห้างที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอหาร้านเครื่องสำอางแล้วก็นั่งลงที่หน้ากระจก จากนั้นก็เริ่มแต่งหน้า เธอเคยเรียนการแต่งหน้ามาก่อน ดังนั้น เธอจะแต่งหน้าให้คล้ายกับถังจือซย่าให้มากกว่ามันเป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับเธอ

หลังจากแต่งหน้าเสร็จ ซ่งซานมองดูตนเองในกระจก ในสายตาของเธอเผยความเป็นผู้ล่าออกมา คังเฮ่าเซวียนก็คือเหยื่อของเธอในคืนนี้

ส่วนถังชิงชิงที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้านก็กำลังโทรไปหาคังเฮ่าเซวียน คืนนี้เธออยากจะไปค้างที่บ้านของเขา แต่คังเฮ่าเซวียนกลับปฏิเสธเธอ บอกว่าเขากำลังทำงานโอที คงจะได้กลับบ้านดึก

ถังชิงชิงจึงได้แต่เชื่อเขา แต่กลับไม่รู้ว่าคังเฮ่าเซวียนกำลังอยู่ระหว่างทางที่จะไปเจอซ่งซาน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซ่งซานที่นั่งรอในร้านกาแฟมานาน ก็เห็นคังเฮ่าเซวียนเดินเข้ามาทางประตูใหญ่ เขาใส่ชุดกันหนาวสีดำ สูงประมาณ180 กว่า ใบหน้าก็หล่อเหลา แม้จะไม่ได้หล่อขนาดสีจิ่วเฉิน แต่ก็ถือว่าเป็นคนหล่อคนหนึ่ง

คังเฮ่าเซวียนมองดูซ่งซานที่อยู่ภายใต้แสงไฟสีเหลือง ใจของเขาก็เต้นแรง ใบหน้าที่สะสวยคล้ายกับถังจือซย่า เพียงแต่ไม่ได้สวยสะดุดตาเหมือนถังจือซย่า แต่เป็นความสวยแบบยั่วยวน

แต่สำหรับคังเฮ่าเซวียนแล้ว ใบหน้าของซ่งซานก็เพียงพอที่จะทำให้เขาใจเต้นรัวได้ เพียงแต่เขาหาความรู้สึกแบบถังจือซย่าบนตัวของซ่งซานตลอด

“คุณซ่ง ดีใจที่ได้พบอีกครั้งครับ” พอคังเฮ่าเซวียนนั่งลง เขาก็ไม่เคยละสายตาจากซ่งซานอีกเลย

ซ่งซานเองก็รู้ว่าคังเฮ่าเซวียนมีความรู้สึกดีๆ ต่อตนเอง เธอเท้าคางแล้วพูดว่า “ผู้จัดการคัง ฉันมาเจอคุณแบบนี้ ชิงชิงแฟนของคุณคงจะไม่หึงใช่ไหม!”

“ไม่หึงแน่นอนครับ” คังเฮ่าเซวียนส่ายหัว “คุณซ่งมีอะไรจะถามผมเหรอครับ”

“ไม่รีบ! คืนนี้ยังอีกยาว ฉันอยากจะให้ผู้จัดการอยู่กับฉันนานหน่อย ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมคะ!”