รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 452

ถังจือซย่าเดินลงมาจากชั้นสองหลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เงยหน้าขึ้น ความประหลาดใจปรากฏในส่วนลึกของดวงตาอย่างชัดเจนทันที

ผู้หญิงของเขา ไม่ว่าจะแต่งตัวแบบไหนก็ดูดีไปหมด

ถังจือซย่ารู้สึกเกร็งเล็กน้อยเมื่อเดินไปข้างๆ เขา “ดูดีไหม”

“สวยมาก” สีจิ่วเฉินเอ่ยชมด้วยเสียงต่ำ

เธอหยิบกระเป๋าใบเล็กปักเลื่อมสองใบขึ้นมาแล้วถามเขาว่า “คุณว่าใบไหนดีกว่ากัน”

สีจิ่วเฉินมองเธออย่างพินิจจริงจังอยู่สองสามวินาทีแล้วเลือกขึ้นมาหนึ่งใบให้เธอ เธอเองก็ไม่ลังเล หยิบใบที่เขาเลือกให้ทันที

งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ มีแขกไม่ได้รับเชิญอยู่สองนาง คือ หลินจิงจิงและซ่งซาน 

ยามนี้ ซ่งซานและคังเฮ่าเซวียนมาถึงคอนโดแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นคอนโดห้องชุดขนาดเล็กที่คังเฮ่าเซวียนเพิ่งซื้อมาเพื่อใช้ในการลงทุน แต่ตอนนี้ เขาจะให้ซ่งซานอาศัยอยู่ที่นี่ในฐานะผู้หญิงของเขา

“ซานชาน เพื่อไม่ให้ชิงชิงรู้ว่าเราอยู่ด้วยกัน คุณต้องลำบากอยู่ที่นี่ไปก่อนนะ” คังเฮ่าเซวียนพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

“วางใจได้ค่ะ! ฉันรู้สึกผิดต่อชิงชิงเหลือเกินที่แย่งแฟนของเธอ” ซ่งซานพูดด้วยความเสียใจ

อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มรู้สึกพึงพอใจมาก จึงโอบกอดเธอไว้ “พูดอะไรโง่ๆ! คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก ระหว่างคุณกับชิงชิง ผมต้องชอบคุณอยู่แล้ว ผมคบกับชิงชิงก็เพราะเรื่องหน้าที่การงาน”

“เฮ่าเซวียน คุณต้องช่วยชิงชิงนะคะ”

“ซานซาน คุณรู้จักถังจือซย่าพี่สาวของชิงชิงไหม” คังเฮ่าเซวียนอดไม่ได้ที่จะถาม

“รู้จักสิ! ฉันได้ยินจากชิงชิงว่าเธอกำลังคบหากับคุณชายใหญ่ของสีซื่อกรุ๊ป!” เมื่อพูดจบ เธอก็พูดเสริมอีกว่า “ฉันยังได้ยินมาว่า เมื่อห้าปีก่อน เธอมั่วจนได้ลูกคนหนึ่งด้วย”

คังเฮ่าเซวียนชะงักเล็กน้อย “เมื่อก่อนเธอเป็นสาวใจแตกหรอกหรือ”

“คุณไม่รู้หรือคะว่าเธอเคยทำงานในคลับเฮาส์” สีหน้าซ่งซ่านแสดงออกถึงความดูแคลน “เธออยากไปเรียนต่างประเทศ จึงไปทำงานหาค่าเดินทางที่คลับเฮาส์”