รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 474

ลูกชายของเธอนั้นเพิ่งผ่านประสบการณ์ถูกลักพาตัวมา เขาจะต้องรู้สึกหวาดกลัว เธอจะไม่ยอมให้เขาต้องพบเจอเรื่องอกสั่นขวัญแขวนเช่นนี้อีก

ถังจือซย่านั่งอยู่บนเตียง เช็ดหน้าเช็ดตาลูกชายด้วยผ้าขนหนูเปียก เมื่อเห็นรอยเลือดที่มองเห็นได้ชัดเจน บนใบหน้าบอบบางของเด็กน้อย เธออยากจะฆ่าหลินจิงจิงผู้หญิงเลวคนนั้นจริงๆ กล้ามาทำแบบนี้กับลูกชายของเธอได้อย่างไร

“หม่ามี้ ผมไม่เป็นไรฮะ แต่ว่าคุณอาสีถูกพวกเขาลักพาตัวไปแล้ว” ขณะที่เด็กน้อยพูด หยดน้ำตาราวกับเมล็ดถั่วก็ไหลออกมาจากดวงตากลมโต และวันนี้เขาก็ร้องไห้มาตลอดทางที่กลับมา

น้ำตาของถังจือซย่าก็ไหลออกมาเช่นกัน แต่เธอรู้ว่าการร้องไห้ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ดังนั้นจึงหันหลัง และแอบปาดน้ำตา เธอยิ้มและปลอบโยนลูกชาย "เฉินเฉิน อาสีของลูกเก่งมาก เขาจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน เราต้องเชื่อในตัวเขานะ"

“ครับ!” เด็กน้อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้น เขาพยักหน้าอย่างหนักแน่น

ถังจือซย่ากอดและหอมลูกชายหลายฟอด เธอสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องน่าอกสั่นขวัญแขวนเช่นนี้กับลูกชายอีก และครั้งนี้เธอเองก็ตกใจแทบตาย

เด็กน้อยอายุเพียงสี่ขวบ หลังจากที่ร้องไห้มาตลอดทาง ในที่สุด ก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของถังจือซย่า โดยที่ใบหน้ายังคงมีร่องรอยคราบน้ำตา เห็นแล้วสะเทือนใจจริงๆ

ถังจือซย่านั่งกอดลูกชายอยู่บนโซฟา เธอนั่งห่มผ้าอยู่กับลูกชายสักพัก เพราะกลัวว่าเขาจะฝันร้าย

เรือของหลินจิงจิงจอดเทียบท่าแล้ว สีจิ่วเฉินถูกมัดอยู่ในห้องทดลองที่เธอจัดเตรียมเอาไว้นานแล้ว ที่นี่ เธอจะให้กำเนิดลูกชายของสีจิ่วเฉิน เมื่อถึงเวลาที่สีจิ่วเฉินเสียชีวิต เธอจะพาสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลสีกลับสู่ประเทศ และส่งเด็กคนนี้ให้กับคุณนายหญิงใหญ่สี เด็กคนนี้ก็จะกลายเป็นทายาทที่แท้จริง

หลินจิงจิงมองดูชายหนุ่มที่ถูกใส่กุญแจมืออยู่ในห้องทดลอง แม้ว่าเขาจะต้องลงเอยเช่นนี้ แต่รูปลักษณ์ที่สง่างามของชายหนุ่ม ก็ยังคงไม่บุบสลายแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ที่มีร่องรอยการทำร้ายของบอดี้การ์ด เพราะเขาไม่ให้ความร่วมมือตอนลงเรือ

สีจิ่วเฉินถูกทุบตี หลินจิงจิงเองก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านี้เชื่อฟังสีรุ่ยหมิง ดังนั้นเขาจะไม่ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ เพียงเพราะคำสั่งของเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น อาเจียงซึ่งเป็นลูกน้องมือหนึ่งของสีรุ่ยหมิงนั้น แอบหลงรักเธอมาตลอด เขาจึงลงมือกับสีจิ่วเฉินด้วยความแค้นส่วนตัว

หลินจิงจิงถือผ้าขนหนูเดินเข้ามา “จิ่วเฉิน คุณควรจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังนะ เพราะคนเหล่านี้ไม่ได้อยู่ภายใต้คำสั่งของฉันทั้งหมด"

ขณะที่หลินจิงจิงกำลังจะเช็ดหน้าให้เขา สีจิ่วเฉินก็ปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อย่าแตะต้องฉัน”