“สีจิ่วเฉิน อีกสักยก” อาเจียงรู้สึกไม่ยอมถอดใจ ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาใช้พละกำลังทั้งหมดที่เขามี แต่สีจิ่วเฉินยังคงมีแรงอีกเหลือเฟือ
ผู้ชายคนนี้ช่างล้ำลึกยากที่จะหยั่งถึง? แต่อาเจียงเป็นถึงทหารรับจ้างฝีมือดีที่สุดในบรรดาทหารรับจ้างของฮั่วเลยนะ
ในขณะนั้นเอง หลินจิงจิงก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมา เธอจึงเดินไปที่สวนหลังบ้าน ก็เห็นสีจิ่วเฉินกับอาเจียงกำลังต่อสู้กัน ทันใดนั้นเธอก็ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที “อาเจียง อย่าสู้อีกเลย รีบเข้าไปล็อกตัวเขาเอาไว้ นายสู้เขาไม่ได้หรอก”
คำพูดของหลินจิงจิง ยิ่งไปกระตุ้นอาเจียงให้ไม่อยากที่จะยอมแพ้ เขาต้องไม่พ่ายแพ้ให้กับสีจิ่วเฉินต่อหน้าหลินจิงจิงอย่างเด็ดขาด แม้ว่าเขาจะไม่มีความมั่นใจอะไรเลย แต่เขาก็จะใช้พละกำลังทั้งหมดที่เขามีทำให้สีจิ่วเฉินสยบลงใต้แทบเท้าของเขาให้ได้
ในขณะนั้นเอง ภายใต้แสงของจันทรา มีแสงวิบวับบางอย่างส่องประกายขึ้นมา สิ่งนั้นก็คือดาบทหารที่อยู่ในมือของอาเจียงนั้นเอง เขาเริ่มใช้ทุกวิถีทางเข้าสู้ เขาต้องการให้สีจิ่วเฉินยอมศิโรราบให้ได้ ต่อให้ต้องใช้อาวุธก็ตาม
“อาเจียง หยุดเดี๋ยวนี้นะ นายจะทำร้ายเขาบาดเจ็บไม่ได้นะ” หลินจิงจิงตกใจกลัวจนใบหน้าเริ่มซีดขาว เธอไม่ต้องการให้สีจิ่วเฉินได้รับบาดเจ็บก่อนที่จะนอนกับเขา
แต่ว่าอาเจียงต้องการเอาชนะให้ได้ เขาต้องมาอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าลูกน้องตัวเอง อีกทั้งยังเสียความน่าเกรงขามต่อหน้าหลินจิงจิงไปอีก เขาต้องให้สีจิ่วเฉินเลือดตกอย่างออกให้ได้
สายตาของสีจิ่วเฉินเข้มขรึมขึ้นมา พยายามหลบหลีกเขาอยู่หลายครั้ง แต่อาเจียงท่าทางเหมือนกับสัตว์ที่กำลังบ้าคลั่ง ฟันแทงสะเปะสะปะไม่หยุด ไม่ได้สู้ตามกฎเกณฑ์ คนที่สูญเสียสติสัมปชัญญะประเภทนี้ สีจิ่วเฉินยิ่งต้องรับมือด้วยความสงบนิ่งมากกว่าเดิม
ในขณะเดียวกันก็ต้องหาจังหวะที่เหมาะที่สุดในการทำให้เขายอมลงเสียที ในที่สุดสีจิ่วเฉินก็หาเจอ ตอนที่อาเจียงฉวยโอกาสใช้ดาบแทงไปที่ขาของสีจิ่วเฉินนั้น สีจิ่วเฉินฉวยโอกาสนี้ใช้แขนกดไปที่คอหอยของเขา ขาของสีจิ่วเฉินที่ถูกแทงจนได้รับบาดเจ็บ อาเจียงก็ถูกเขาบีบคอเอาไว้อย่างแน่นหนา จึงจบการต่อสู้ครั้งนี้ลง
“ปล่อยพี่เจียงเดี๋ยวนี้นะ” ลูกน้องคนหนึ่งรีบยกปืนขึ้นมายิงทันที สีจิ่วเฉินที่ประสาทสัมผัสไว นำตัวอาเจียงมาบังวิถีกระสุนเอาไว้ ทันในนั้นอาเจียงก็ร้องเสียงหลงออกมาด้วยความเจ็บปวด กระสุนปืนพุ่งทะลุเข้าไปที่ช่วงท้องของเขา
“ขอโทษครับพี่เจียง” ลูกน้องคนนี้ตื่นตระหนกจนขาอ่อน
หลินจิงจิงก็ตื่นตระหนกด้วยเช่นกัน เธอนึกไม่ถึงว่าสีจิ่วเฉินจะหาโอกาสหลบหลีกได้ ตอนนี้อาเจียงก็ตกอยู่ในมือของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...