รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 476

“สีจิ่วเฉิน อีกสักยก” อาเจียงรู้สึกไม่ยอมถอดใจ ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาใช้พละกำลังทั้งหมดที่เขามี แต่สีจิ่วเฉินยังคงมีแรงอีกเหลือเฟือ

ผู้ชายคนนี้ช่างล้ำลึกยากที่จะหยั่งถึง? แต่อาเจียงเป็นถึงทหารรับจ้างฝีมือดีที่สุดในบรรดาทหารรับจ้างของฮั่วเลยนะ

ในขณะนั้นเอง หลินจิงจิงก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมา เธอจึงเดินไปที่สวนหลังบ้าน ก็เห็นสีจิ่วเฉินกับอาเจียงกำลังต่อสู้กัน ทันใดนั้นเธอก็ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที “อาเจียง อย่าสู้อีกเลย รีบเข้าไปล็อกตัวเขาเอาไว้ นายสู้เขาไม่ได้หรอก”

คำพูดของหลินจิงจิง ยิ่งไปกระตุ้นอาเจียงให้ไม่อยากที่จะยอมแพ้ เขาต้องไม่พ่ายแพ้ให้กับสีจิ่วเฉินต่อหน้าหลินจิงจิงอย่างเด็ดขาด แม้ว่าเขาจะไม่มีความมั่นใจอะไรเลย แต่เขาก็จะใช้พละกำลังทั้งหมดที่เขามีทำให้สีจิ่วเฉินสยบลงใต้แทบเท้าของเขาให้ได้

ในขณะนั้นเอง ภายใต้แสงของจันทรา มีแสงวิบวับบางอย่างส่องประกายขึ้นมา สิ่งนั้นก็คือดาบทหารที่อยู่ในมือของอาเจียงนั้นเอง เขาเริ่มใช้ทุกวิถีทางเข้าสู้ เขาต้องการให้สีจิ่วเฉินยอมศิโรราบให้ได้ ต่อให้ต้องใช้อาวุธก็ตาม

“อาเจียง หยุดเดี๋ยวนี้นะ นายจะทำร้ายเขาบาดเจ็บไม่ได้นะ” หลินจิงจิงตกใจกลัวจนใบหน้าเริ่มซีดขาว เธอไม่ต้องการให้สีจิ่วเฉินได้รับบาดเจ็บก่อนที่จะนอนกับเขา

แต่ว่าอาเจียงต้องการเอาชนะให้ได้ เขาต้องมาอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าลูกน้องตัวเอง อีกทั้งยังเสียความน่าเกรงขามต่อหน้าหลินจิงจิงไปอีก เขาต้องให้สีจิ่วเฉินเลือดตกอย่างออกให้ได้

สายตาของสีจิ่วเฉินเข้มขรึมขึ้นมา พยายามหลบหลีกเขาอยู่หลายครั้ง แต่อาเจียงท่าทางเหมือนกับสัตว์ที่กำลังบ้าคลั่ง ฟันแทงสะเปะสะปะไม่หยุด ไม่ได้สู้ตามกฎเกณฑ์ คนที่สูญเสียสติสัมปชัญญะประเภทนี้ สีจิ่วเฉินยิ่งต้องรับมือด้วยความสงบนิ่งมากกว่าเดิม

ในขณะเดียวกันก็ต้องหาจังหวะที่เหมาะที่สุดในการทำให้เขายอมลงเสียที ในที่สุดสีจิ่วเฉินก็หาเจอ ตอนที่อาเจียงฉวยโอกาสใช้ดาบแทงไปที่ขาของสีจิ่วเฉินนั้น สีจิ่วเฉินฉวยโอกาสนี้ใช้แขนกดไปที่คอหอยของเขา ขาของสีจิ่วเฉินที่ถูกแทงจนได้รับบาดเจ็บ อาเจียงก็ถูกเขาบีบคอเอาไว้อย่างแน่นหนา จึงจบการต่อสู้ครั้งนี้ลง

“ปล่อยพี่เจียงเดี๋ยวนี้นะ” ลูกน้องคนหนึ่งรีบยกปืนขึ้นมายิงทันที สีจิ่วเฉินที่ประสาทสัมผัสไว นำตัวอาเจียงมาบังวิถีกระสุนเอาไว้ ทันในนั้นอาเจียงก็ร้องเสียงหลงออกมาด้วยความเจ็บปวด กระสุนปืนพุ่งทะลุเข้าไปที่ช่วงท้องของเขา

“ขอโทษครับพี่เจียง” ลูกน้องคนนี้ตื่นตระหนกจนขาอ่อน

หลินจิงจิงก็ตื่นตระหนกด้วยเช่นกัน เธอนึกไม่ถึงว่าสีจิ่วเฉินจะหาโอกาสหลบหลีกได้ ตอนนี้อาเจียงก็ตกอยู่ในมือของเขา