รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 493

“อันนี้ของผม” สีจิ่วเฉินยิ้มแล้วพูด

ถังจือซย่าถือบัตรไว้แล้วถึงอึ้ง “ คุณให้บัตรเครดิตฉันเหรอ”

“ไม่จำกัดวงเงิน รูดได้ตามใจเลย” ชายหนุ่มยักคิ้วแล้วพูดอย่างเอ็นดู

นี่คงจะเป็นคำที่ผู้หญิงชอบฟังมากที่สุดแล้วแหละ ถังจือซย่าเอามาปิดปากแล้วยิ้ม จากนั้นหยิบอั่งเปาอีกอันแล้วพูดว่า “อันนี้ของคุณย่าเหรอ”

“เปิดดูเลยสิ”

สีจิ่วเฉินเองก็อยากรู้ว่าคุณย่าให้อะไร เพราะคุณย่าเองก็ไม่ได้บอกเขาเหมือนกัน

ถังจือซย่าเปิดซองอั่งเปาแล้วเทออกมา ก็มีการ์ดแปลกๆ อันหนึ่ง เหมือนกับคีย์การ์ดอะไรสักอย่าง

“นี่มันการ์ดอะไรกัน”

สีจิ่วเฉินเห็นจึงยิ้มแล้วพูดว่า “คีย์การ์ดห้องดูเพล็กซ์ ที่อยู่ชั้นสูงสุดของอวิ๋นติ่งอีเฮ่า!”

ถังจือซย่าตะลึงอีกครั้ง ถ้าจำไม่ผิด เมื่อหลายวันก่อนเธอเพิ่งจะเห็นราคาห้องของอาคารนี้บนอินเทอร์เน็ตว่ามันแพงมาก แถมยังเห็นห้องดูเพล็กซ์นี้ที่ถูกตีราคาถึงหลักพันล้าน

แต่ในตอนนี้ คีย์การ์ดกลับอยู่ในมือของเธอแล้ว

“ฉัน…ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก!” ถังจือซย่ารับบัตรเครดิตของสามีในอนาคตได้อย่างไม่เกรงใจ แต่ของขวัญชิ้นนี้ของนายหญิงใหญ่สีมันมากเกินไปจริงๆ

“ทำไมจะรับไว้ไม่ได้ ต่อไปตระกูลสีก็จะเป็นของเธอเหมือนกัน” สีจิ่วเฉินพูด จากนั้นก็พูดอีกว่า “จำที่ผมเคยบอกคุณได้ไหม ภายในหมู่บ้านมีโรงเรียนอนุบาลเอกชนระดับสูง เรื่องความปลอดภัยก็เป็นที่หนึ่ง ระบบการศึกษาก็สูงที่สุดในประเทศ คุณย่าไม่เพียงแต่ห่วงความปลอดภัยของพวกคุณ แต่ยังคิดถึงเรื่องอนาคตการศึกษาของเฉินเฉิน”

ในใจของถังจือซย่ารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที บ้านนั้นแพงมาก แต่น้ำใจของนายหญิงใหญ่สีล้ำค่ายิ่งกว่า แถมยังอบอุ่นมากอีกด้วย

ถังจือซย่าจึงได้แต่รับไว้อย่างเงียบๆ จากนั้นเธอก็หยิบบัตรสีดำในมือขึ้นมาดู แล้วเธอก็ยิ้มออกมา “ฉันเป็นเศรษฐินีแล้ว”

“คุณคือภรรยาของผม” ชายหนุ่มพูดแก้สถานะของเธอ

ถังจือซย่ากัดริมฝีปากด้วยความเขินอาย “ยังไม่ใช่สักหน่อย!”

ไม่รู้ว่าสีจิ่วเฉินมานั่งข้างๆ เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เขายื่นแขนมาโอบเธอไว้ “อีกไม่นานหรอก” พอพูดจบ ริมฝีปากบางของเขาก็จูบไปที่หน้าผากของเธอ “ผมรอวันที่จะประกาศเรื่องนี้ไม่ไหวแล้ว”

ถังจือซย่านับเวลา อีกสิบห้าวัน เธอก็จะเป็นคู่หมั้นของเขาแล้ว