รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 503

คังเฮ่าเซวียนที่อยู่ข้างๆ ยกยิ้มในใจ สีจิ่วเฉินแทบทนไม่ได้ที่จะหมั้นกับถังจือซย่า แต่ดูท่าคราวนี้คงไม่ได้หมั้นแล้ว

ขอแค่ถังจวิ้นไม่ฟื้นขึ้นมา ถังจือซย่าก็คงไม่สามารถแต่งงานได้อย่างสบายใจ และสีจิ่วเฉินก็จะไม่ใช่ลูกเขยตระกูลถัง

“พวกคุณพูดพอหรือยัง? จือซย่าเสียใจมากพอแล้ว พวกคุณยังต้องการอะไรอีก?” สีจิ่วเฉินมองสองแม่ลูกด้วยสายตาเย็นชาและโมโห

“คุณชายสี ขอโทษด้วย จือซย่าคือคนตระกูลของเรา เกรงว่าการหมั้นของเธอในครั้งนี้จะต้องถูกยกเลิก” หลี่เจี๋ยเอ่ย

“เรื่องนี้พวกเราตัดสินใจเอง ไม่ต้องให้พวกคุณเข้ามาสอด” สีจิ่วเฉินตวัดสายตาเย็นมองเธออย่างไม่ไว้หน้า

หลี่เจี๋ยสะอึก มองไปทางถังจือซย่า “ตอนนี้อาการของพ่อเธอสาหัส เรื่องหมั้นก็ต้องรอให้เขาฟื้นขึ้นมาก่อน”

ขอแค่ถังจือซย่าไม่ได้หมั้น สีจิ่วเฉินก็จะไม่นับว่าเป็นเขยตระกูลถัง ต่อให้เขามีอำนาจมากแค่ไหนก็ไม่สามารถยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องภายในตระกูลถังได้

ถังจือซย่าเงยหน้ามองสีจิ่วเฉิน “ฉันอยากย้ายพ่อไปที่โรงพยาบาลตระกูลคุณได้ไหม”

สีจิ่วเฉินเองก็มีความคิดเช่นนี้ ฝีมือการรักษาของโรงพยาบาลตระกูลสีนั้นถือว่าดีที่สุดในโลก อย่างน้อยก็เพิ่มความหวังที่จะช่วยชีวิตถังจวิ้นได้

“ผมจะจัดการให้ตอนนี้เลย” สีจิ่วเฉินพยักหน้า

หลี่เจี๋ยได้ยินเช่นนั้นก็หน้าถอดสี ก่อนจะรีบเอ่ยห้าม “พ่อแกเพิ่งจะช่วยกลับมาได้ อย่าแตะต้องเขาซี้ซั้ว”

ถังจือซย่าสูดหายใจเฮือกใหญ่ “โรงพยาบาลตระกูลสีมีเครื่องมือเตรียมพร้อมครบครันกว่าโรงพยาบาลอื่น ต้องช่วยพ่อฉันได้แน่”

แน่นอนว่าถังจือซย่าคิดว่าหลี่เจี๋ยต้องการจะช่วยพ่อของเธอ ถึงได้อธิบายให้เธอฟังดีๆ

แต่หลี่เจี๋ยได้ยินดังนั้นก็ยิ่งปฏิเสธ “เครื่องมือครบครันอะไรพวกนั้นฉันไม่เชื่อหรอกนะ ฉันแค่หวังว่าสามีของฉันจะไม่ต้องทรมาน เขาเพิ่งจะถูกช่วยกลับมา พวกแกอย่าแตะต้องเขา”

ถังจวิ้นถูกย้ายมาสังเกตการณ์ที่ห้องICU หลี่เจี๋ยเป็นตัวแทนเข้าไปเยี่ยมสิบนาที หลี่เจี๋ยนั่งอยู่ด้านหน้าเตียงของถังจวิ้นมองดูสามีที่ใบหน้าซีดเซียวไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ เธอพูดในใจอย่างเย็นชา ถังจวิ้น เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องทรมาน รีบๆ ไปซะเถอะ