รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 523

เธอถูกชายหนุ่มคนนี้จูงมือไปยังลานจอดรถชั้นใต้ดิน จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสน์ตระกูลสี

ระหว่างทาง ถังจือซย่าก็เล่าเรื่องที่คังเฮ่าเซวียนได้ขึ้นตำแหน่งเป็นประธานกรรมการให้ฟังคร่าวๆ สีจิ่วเฉินจึงถามออกไปตรงๆ “ต้องการให้ฉันลงมือไหม?”

“ตอนนี้ยังไม่ต้อง ฉันต้องการให้พวกเขาค่อยๆโผล่ห่างออกมาทีละคนถึงจะดี” ถังจือซย่ารู้ดีว่าถ้าหากคังเฮ่าเซวียนออกไปจากถังซื่อกรุ๊ป มันคงจะเป็นเรื่องยากมากที่จะจับจุดอ่อนของพวกเขาได้

ตราบเท่าที่พวกเขายังโลภมากอยากได้บริษัทของคุณพ่ออยู่ จะต้องมีสักวันหนึ่งที่พวกเขาเผยไต๋ออกมาอย่างแน่นอน คนพวกนั้นที่ทำร้ายคุณพ่อ เธอไม่มีทางปล่อยไปอย่างแน่นอน

“ได้ ฉันจะคัดสรรคนที่มีฝีมือดีๆให้เธอเองนะ” สีจิ่วเฉินตัดสินใจปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการด้วยตัวเอง

ขอเพียงตอนที่เธอต้องการเขาเมื่อไร เขาจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ

เทศกาลโคมไฟเดิมทีควรจะเป็นวันที่รวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่พอถังจือซย่านึกถึงคุณพ่อที่ยังนอนสลบไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล ในหัวใจของเธอกลับรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมายังไงยังงั้น ขอเพียงเรื่องของคุณพ่อยังพอมีความหวัง เธอไม่มีทางยอมแพ้

ในช่วงค่ำของวันถังจือซย่าอยู่นอนกับลูกชายที่คฤหาสน์ตระกูลสีต่อหนึ่งคืน เด็กน้อยเป็นเด็กดีมาก เป็นเด็กดีเสียจนทำให้เธอรู้สึกปวดใจ เขาเข้าใจเธอดีว่าต้องดูแลคุณตา จึงอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลสีโดยไม่ร้องไห้งอแง

ส่วนภายในคอนโดของคังเฮ่าเซวียน ซ่งซานอยู่เฝ้าห้องอันว่างเปล่าเพียงคนเดียว คังเฮ่าเซวียนกับถังชิงชิงจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้ว พวกเขากลายเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้ว

ซ่งซานเชื่อมั่นว่าใบหน้าที่ได้ศัลยกรรมทั้งหน้าของเธอ จะสามารถจับคังเฮ่าเซวียนเอาไว้ได้ ถังชิงชิงก็เป็นแค่เครื่องมือที่คังเฮ่าเซวียนไว้ใช้สำหรับหาเงินเท่านั้น หรือก็คือแหล่งเงินที่เธอใช้จ่ายอยู่ในปัจจุบันนั้นเอง

คังเฮ่าเซวียนใจกว้างต่อเธอเป็นอย่างมาก เพราะเธอเองก็เก่งเรื่องการปรนนิบัติผู้ชายอยู่แล้ว บวกกับถังชิงชิงที่แต่ไหนแต่ไรมาก็ชอบดูถูกชาติกำเนิดของคังเฮ่าเซวียนเป็นทุนเดิม ดังนั้น เมื่อต้องมาลองรับอารมณ์จากถังชิงชิงทางนั้น พอได้มาอยู่กับเธอที่นี่ถูกทำให้สบายใจ แถมยังถูกเคารพเชิดชู สิ่งเหล่านี้ทำให้คังเฮ่าเซวียนไม่สามารถถอนตัวออกจากเธอได้

ในช่วงเช้าของวัน

ณ แผนกบัญชีของถังซื่อกรุ๊ป พนักงานบัญชีหกคนที่เพิ่งมาถึงที่ทำงานกำลังซุบซิบกันอย่างว่างงาน จนกระทั่งมีคนจำนวนหกคนเดินโผล่เข้ามาที่แผนก มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง สวมใส่ชุดสูทกันเต็มยศ สายตามีชีวิตชีวา ทั่วทั้งร่างแผ่ออร่าของคนที่มีความสามารถและฉลาดหลักแหลมออกมา

ถังจือซย่าเดินเข้ามาจากทางด้านหลังของพวกเขา เธอหันไปพูดกับพนักงานบัญชีที่นั่งอยู่ “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เนื่องจากมีความจำเป็นในการทำงาน พวกคุณทั้งหมดจะถูกเชิญออก แต่ว่าบริษัทจะไม่ละเลยพวกคุณอย่างแน่นอน โดยจะมีเงินชดเชยเป็นค่าจ้างถึงสามเท่าของเงินเดือนให้พวกคุณ”

“คุณถัง เพราะอะไรถึงต้องเชิญพวกเราออกด้วยค่ะ!” มีพนักงานหญิงคนหนึ่งถามด้วยความโกรธเล็กน้อย