เธอถูกชายหนุ่มคนนี้จูงมือไปยังลานจอดรถชั้นใต้ดิน จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสน์ตระกูลสี
ระหว่างทาง ถังจือซย่าก็เล่าเรื่องที่คังเฮ่าเซวียนได้ขึ้นตำแหน่งเป็นประธานกรรมการให้ฟังคร่าวๆ สีจิ่วเฉินจึงถามออกไปตรงๆ “ต้องการให้ฉันลงมือไหม?”
“ตอนนี้ยังไม่ต้อง ฉันต้องการให้พวกเขาค่อยๆโผล่ห่างออกมาทีละคนถึงจะดี” ถังจือซย่ารู้ดีว่าถ้าหากคังเฮ่าเซวียนออกไปจากถังซื่อกรุ๊ป มันคงจะเป็นเรื่องยากมากที่จะจับจุดอ่อนของพวกเขาได้
ตราบเท่าที่พวกเขายังโลภมากอยากได้บริษัทของคุณพ่ออยู่ จะต้องมีสักวันหนึ่งที่พวกเขาเผยไต๋ออกมาอย่างแน่นอน คนพวกนั้นที่ทำร้ายคุณพ่อ เธอไม่มีทางปล่อยไปอย่างแน่นอน
“ได้ ฉันจะคัดสรรคนที่มีฝีมือดีๆให้เธอเองนะ” สีจิ่วเฉินตัดสินใจปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการด้วยตัวเอง
ขอเพียงตอนที่เธอต้องการเขาเมื่อไร เขาจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
เทศกาลโคมไฟเดิมทีควรจะเป็นวันที่รวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่พอถังจือซย่านึกถึงคุณพ่อที่ยังนอนสลบไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล ในหัวใจของเธอกลับรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมายังไงยังงั้น ขอเพียงเรื่องของคุณพ่อยังพอมีความหวัง เธอไม่มีทางยอมแพ้
ในช่วงค่ำของวันถังจือซย่าอยู่นอนกับลูกชายที่คฤหาสน์ตระกูลสีต่อหนึ่งคืน เด็กน้อยเป็นเด็กดีมาก เป็นเด็กดีเสียจนทำให้เธอรู้สึกปวดใจ เขาเข้าใจเธอดีว่าต้องดูแลคุณตา จึงอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลสีโดยไม่ร้องไห้งอแง
ส่วนภายในคอนโดของคังเฮ่าเซวียน ซ่งซานอยู่เฝ้าห้องอันว่างเปล่าเพียงคนเดียว คังเฮ่าเซวียนกับถังชิงชิงจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้ว พวกเขากลายเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้ว
ซ่งซานเชื่อมั่นว่าใบหน้าที่ได้ศัลยกรรมทั้งหน้าของเธอ จะสามารถจับคังเฮ่าเซวียนเอาไว้ได้ ถังชิงชิงก็เป็นแค่เครื่องมือที่คังเฮ่าเซวียนไว้ใช้สำหรับหาเงินเท่านั้น หรือก็คือแหล่งเงินที่เธอใช้จ่ายอยู่ในปัจจุบันนั้นเอง
คังเฮ่าเซวียนใจกว้างต่อเธอเป็นอย่างมาก เพราะเธอเองก็เก่งเรื่องการปรนนิบัติผู้ชายอยู่แล้ว บวกกับถังชิงชิงที่แต่ไหนแต่ไรมาก็ชอบดูถูกชาติกำเนิดของคังเฮ่าเซวียนเป็นทุนเดิม ดังนั้น เมื่อต้องมาลองรับอารมณ์จากถังชิงชิงทางนั้น พอได้มาอยู่กับเธอที่นี่ถูกทำให้สบายใจ แถมยังถูกเคารพเชิดชู สิ่งเหล่านี้ทำให้คังเฮ่าเซวียนไม่สามารถถอนตัวออกจากเธอได้
ในช่วงเช้าของวัน
ณ แผนกบัญชีของถังซื่อกรุ๊ป พนักงานบัญชีหกคนที่เพิ่งมาถึงที่ทำงานกำลังซุบซิบกันอย่างว่างงาน จนกระทั่งมีคนจำนวนหกคนเดินโผล่เข้ามาที่แผนก มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง สวมใส่ชุดสูทกันเต็มยศ สายตามีชีวิตชีวา ทั่วทั้งร่างแผ่ออร่าของคนที่มีความสามารถและฉลาดหลักแหลมออกมา
ถังจือซย่าเดินเข้ามาจากทางด้านหลังของพวกเขา เธอหันไปพูดกับพนักงานบัญชีที่นั่งอยู่ “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เนื่องจากมีความจำเป็นในการทำงาน พวกคุณทั้งหมดจะถูกเชิญออก แต่ว่าบริษัทจะไม่ละเลยพวกคุณอย่างแน่นอน โดยจะมีเงินชดเชยเป็นค่าจ้างถึงสามเท่าของเงินเดือนให้พวกคุณ”
“คุณถัง เพราะอะไรถึงต้องเชิญพวกเราออกด้วยค่ะ!” มีพนักงานหญิงคนหนึ่งถามด้วยความโกรธเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...
ตอนที 519 รออยู่น่ะค่ะ ติดตามผลงานค่ะ...
ขอบคุณแอดมินมากกนะคะ...วันนี้ได้อ่านหลายตอน...สมกับการรอคอยค่ะ......
ลุ้นมากๆๆเลย มาได้1ตอนก็ยังดีค่ะ ขอบคุณแอดมินค่ะ...