รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 532

“ทำไมถึงเป็นแกอีก แกต้องการอะไรกันแน่? ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้” ถังชิงชิงด่าออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด 

เมื่อเห็นผู้ชายคนนี้ค่อยๆลุกขึ้นมา ทันใดนั้นเขาก็ขยับเข้ามาใกล้ตัวถังชิงชิง ดวงตาคู่นั้นมองสำรวจใบหน้าของเธอ และในที่สุด เขาก็สังเกตเห็นไฝตรงแก้มด้านข้างของถังชิงชิง เขาก็เกิดหัวเราะขึ้นมา หัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนกับคนบ้า 

“แกมองอะไร ไสหัวไปให้พ้นสิ! อย่าได้มาขวางทางฉัน ระวังจะถูกรถชนตาย” ถังชิงชิงตะโกนออกมาอย่างไม่เกรงใจ 

ผู้ชายคนนี้ถอนหายใจออกมาหนึ่งครั้ง และดูเหมือนว่าจะรู้สึกเห็นใจอะไรบางอย่าง “อาเจี๋ยสอนเธอให้ทำตัวแบบนี้เหรอ? แต่ก็ใช่ แม่ของเธอเป็นคนแบบนี้ ก็คาดหวังกับเธอไม่ได้ว่าจะสอนเธอออกมาได้ดิบดีอะไร”

“แกพูดจาไร้สาระอะไร แล้วแกเรียกแม่ฉันว่าอะไรนะ? อาเจี๋ย นี่คือสิ่งที่แกเรียกได้เหรอ?” ถังชิงชิงคิดเพียงว่าผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนเก่าของคุณแม่เท่านั้น แต่ตอนนี้ดูจากภาพลักษณ์ที่ไม่เป็นผู้เป็นคนของเขาแล้ว บวกกับเรื่องที่ต้องการมาพบคุณแม่? จะต้องมีแผนอะไรแน่นอน 

“เธอชื่ออะไร? เธอรู้หรือเปล่าว่าพ่อของเธอชื่ออะไร?” 

“ฉันชื่อถังชิงชิง พ่อของฉันคือถังจวิ้น” ถังชิงชิงพูดชื่อของถังจวิ้นออกมาอย่างภาคภูมิใจ

ผู้ชายคนนี้ได้ยินแบบนั้น ก็หัวเราะอย่างขมขื่น “พ่อของเธอไม่ได้ชื่อถังจวิ้น” 

สีหน้าได้ใจของถังชิงชิงอยู่ ๆ ก็หยุดชะงักไปทันที เรื่องที่เธอไม่ใช่ลูกสาวของถังจวิ้น มีเพียงเธอกับคุณแม่ที่รู้ ผู้ชายคนนี้รู้ได้ยังไง?

“แกพูดจาไร้สาระอะไร ฉันขอเตือนแกว่าอย่าได้พูดจาไร้สาระ” 

“เธอไม่ใช่ลูกสาวของถังจวิ้น” เขาพูดซ้ำขึ้นมาอีกหนึ่งครั้ง

สีหน้าของถังชิงชิงเกิดหวาดกลัวขึ้นมา เธอจ้องเขม็งไปที่ผู้ชายคนนี้ “แกอย่ามาพูดจาไร้สาระ ฉันเป็นลูกสาวของถังจวิ้น” 

ในขณะนั้นเอง ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็ทนต่อไปไม่ไหว เขาจ้องเขม็งไปที่ถังชิงชิงและตะคอกเสียงดังออกมารุนแรงเล็กน้อย “เธอไม่ใช่ เธอเป็นลูกสาวของฉันกับอาเจี๋ย พ่อของเธอคือฉันเอง เธอเป็นลูกสาวของฉัน”