รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 531

สีจิ่วเฉินหันไปถลึงตาใส่ฉู่เฮ่าเล็กน้อย เป็นการเตือนไม่ให้เขาพูดต่ออีก

ดวงตาของถังจือซย่าตกตะลึงเล็กน้อย ความรู้สึกทราบซึ้งใจพรั่งพรูออกมาอย่างมาก เพื่ออาการป่วยของคุณพ่อ เขาแอบทำอะไรมากมายขนาดนี้อยู่เบื้องหลัง

“ขอบคุณนะ” ถังจือซย่าพูดจบ ก็ไม่สนใจคนรอบด้านที่เดินไปมาอีกต่อไป เธอเอื้อมมือไปกอดคอเขา จากนั้นก็เขย่งเท้าขึ้น จูบลงไปที่ใบหน้าด้านข้างของเขา 

สีจิ่วเฉินใช้แขนอันแข็งแกร่งโอบเข้าไปที่เอวของเธอ เพื่อที่จะให้เธอจูบได้สะดวกขึ้นเล็กน้อย 

ฉู่เฮ่าที่อยู่ข้างหลังอมยิ้มและหันหลังให้ ประธานสีต้องขอบคุณเขา ถ้าหากไม่ได้เขาปากมาก คุณถังจะซาบซึ้งได้ถึงขนาดนี้หรือ? 

เมื่อถังจือซย่าจูบเสร็จ ก็ควงแขนของเขาเอาไว้ “ถ้าเช่นนั้นพวกเราขึ้นไปเยี่ยมไข้กันเถอะนะ” 

สีจิ่วเฉินพยักหน้า โอบตัวเธอและเดินตรงไปทางลิฟต์ 

ฉู่เฮ่าที่อยู่ข้างหลังไม่ได้เดินตามไปด้วย เป็นเพราะสีจิ่วเฉินยังมีเรื่องให้เขาไปจัดการ 

อาจเป็นเพราะว่าระดับความเกลียดชังคังเฮ่าเซวียนของสีจิ่วเฉินนั่นมีมากเกินไป จึงสั่งกำชับเขาให้ติดตามการกระทำของคังเฮ่าเซวียนทั้งหมดนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เขาจะต้องรีบจับจุดอ่อนของคังเฮ่าเซวียนให้รวดเร็วที่สุด แล้วส่งเขาเข้าไปนอนในคุก 

ตอนนี้สำหรับถังซื่อกรุ๊ปแล้วความสามารถของคังเฮ่าเซวียนเห็นได้ชัดว่ายังมีไม่เพียงพอ ดังนั้นเขาต้องหาทางลัดที่ผิดกฎหมายอย่างแน่นอน หรือบางทีเขาอาจต้องการแสวงหาเงินสักก้อนจากถังซื่อกรุ๊ปแล้วก็จากไป ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม คังเฮ่าเซวียนจะต้องมีการเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน 

ถังจือซย่ายืนอยู่ที่ด้านหน้าหน้าต่างบานยาว มองดูผู้เชี่ยวชาญหลายท่านที่กำลังยืนอยู่หน้าเตียงผู้ป่วยของคุณพ่อ พวกเขากำลังปรึกษาหารืออะไรบางอย่าง หัวใจของเธอเต็มไปด้วยการรอคอยอย่างมีคาดหวัง หวังว่าพวกเขาจะหาวิธีที่ดีกว่านี้ช่วยให้คุณพ่อรีบฟื้นขึ้นมาได้

ทางด้านหลัง สีจิ่วเฉินเดินถือกาแฟสองแก้วเข้ามา ถังจือซย่าเอื้อมมือไปรับมาหนึ่งแก้ว และหันไปมองชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนนี้ที่มีความเหนื่อยล้าเล็กน้อย ราวกับใต้ตาจะมีรอยคล้ำจางๆ เธอเริ่มรู้สึกปวดใจขึ้นมา 

“เมื่อคืนนอนหลับไม่สนิทเหรอ? หรือว่าฉันนอนดิ้นไปหรือเปล่า? รบกวนคุณแล้ว?” ถังจือซย่าถามด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย

ในดวงตาที่งดงามอย่างมากของสีจิ่วเฉินคู่นั้น แดงก่ำไปด้วยเส้นเลือดฝอย ทำให้ถังจือซย่าเจ็บปวดใจมากขึ้นไปอีก 

สีจิ่วเฉินยกมุมปากยิ้มขึ้นมา และดื่มกาแฟด้วยท่าทางสง่างามไปหนึ่งอึก “ไม่ใช่หรอก เธอนอนไม่ดิ้นเลย” 

“งั้นทำไมคุณถึงนอนหลับไม่สนิทล่ะ?” ถังจือซย่าถามอย่างไม่เข้าใจจริงๆ 

สีจิ่วเฉินหันไปมองเธอ รู้สึกเหมือนมีคำพูดอยากที่จะเอ่ยแต่ก็ต้องหยุดยั้งเอาไว้ ผู้หญิงคนนี้น่าจะไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน ดังนั้น เธอจึงไม่รู้ถึงความลำบากของผู้ชายเลยสินะ