รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 576

บ้านตระกูลสี

สีจิ่วเฉินกลับมารับคุณย่า สีจิ่วเฉินต้องรับเธอไปพักผ่อนที่โรงแรมด้วยตัวเอง เนื่องจากเธออายุมากแล้ว

“จิ่วเฉิน เอ๊ะ! นาฬิกาที่ย่าเคยให้แก่ตอนนั้นทำไมแกไม่ใส่แล้วล่ะ ไม่ใช่ว่าดูถูกสายตาของย่าหรอกนะ!” นายหญิงใหญ่สีนั่งอยู่บนรถอดไม่ได้ที่จะมองนาฬิกาข้อมือของสีจิ่วเฉินแล้วนึกถึงนาฬิกาที่เคยมอบให้เขา

สีจิ่วเฉินมุมปากยกยิ้มขึ้น แล้วพูดเอาใจว่า “ครับ คุณย่า คืนนี้ผมจะใส่นาฬิกาเรือนนั้นแล้วกัน!”

“นาฬิกานั่นเป็นดาวนำโชคของแก ย่าคำนวณจากเวลาตกฟากของแก แถมยังผ่านการทำพิธีมาแล้วอีกด้วยนะ!” นายหญิงใหญ่สีกล่าว

“ผ่านพิธีมาแล้วด้วยเหรอครับ” สีจิ่วเฉินยิ้มเย้า

“แน่ล่ะ นาฬิกาเรือนนี้จะพาโชคดีมาให้แก่”

“อื้ม! ครับผมจะใส่”

ทางด้านโรงแรม เนื่องจากสีจิ่วเฉินรับคุณย่ามา ก็ไม่ทันเวลาที่จะไปรับถังจือซย่า ดังนั้นเขาจึงให้ค้นรถไปรับเธอ ถังอวี่เฉินเองก็อยู่ในโรงแรม พอดีให้เขาได้ดูแลก่อน

“ค่ะ ไม่ต้องมารับฉันแล้ว ไปๆมาๆมันวุ่นวาย ฉันนั่งรถมาเองได้ค่ะ” ถังจือซย่าพูดกับเขา

“อ้อ จริงสิ จือซย่า ช่วยไปเอานาฬิกาเรือนหนึ่งที่ตู้เก็บนาฬิกาให้ผมทีสิ” สีจิ่วเฉินหันไปพูดกับถังจือซย่า

“ได้สิ! เรือนไหนล่ะคะ”

สีจิ่วเฉินส่งรูปภาพให้เธอรูปหนึ่ง “คุณลองหาดู น่าจะอยู่ที่ชั้นบนของตู้เก็บนาฬิกา”

“ค่ะ นาฬิกาเรือนนี้มีความหมายพิเศษอะไรมั้ยคะ” ถังจือซย่าถามอย่างสงสัย นาฬิกาที่เขาเจาะจงต้องมีความหมายพิเศษแน่

“นาฬิกานี้คุณย่าให้ผมมา"

ถังจือซย่าอดไม่ได้ที่จะดีใจ เมื่อครู่เธอเกือบจะหึงแล้ว และยังคิดไปว่าผู้หญิงคนไหนมอบให้เขากัน!