รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 599

“อืม!” ถังจือซย่าถอนหายใจ “ช่วงเวลาที่อยู่ต่างประเทศนั้น เป็นวันที่ยากที่สุดในชีวิตของฉัน ใครก็ตามที่อยู่เคียงข้างฉัน คนที่ดูแลฉันล้วนเป็นผู้มีพระคุณของฉันกับเฉินเฉิน”

“ขอโทษ ผมสมควรตาย ผมน่าจะหาคุณเจอเมื่อห้าปีก่อน” สีจิ่วเฉินโทษตัวเอง เมื่อห้าปีก่อนเขาเคยกลับไปตามหาเธอจริงๆ แต่สมาชิกของโอเวอร์ไนต์คลับปะปนกัน เขาจึงไม่ได้ใส่ใจในการตามหามากขึ้น และเขาก็เข้าไปพัวพันกับเรื่องของบริษัท กระทั่งเดินทางไปต่างประเทศติดต่อกันนานกว่าหนึ่งปีถึงกลับประเทศ

ในปีนั้น เขาพบว่ามันยากที่จะลืมหญิงสาวในคืนนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะเริ่มตามหา พอเขาเริ่มใช้นาฬิกาเรือนนั้นเป็นเป้าหมายในการตามหา ตราบใดที่หญิงสาวที่ถือนาฬิกาเรือนนั้น เขาจะถือว่าเป็นผู้หญิงในคืนนั้น

แต่เขาไม่คิดว่าถังจือซย่าในคืนนั้นจะทิ้งนาฬิกาไปและมันตกอยู่ในมือของหญิงสาวอีกคนหนึ่ง

“ช่างเถอะ อย่าพูดถึงเรื่องในอดีตเลย พวกเรามองไปข้างหน้า” ถังจือซย่าปลอบใจเขา แล้วเอียงหน้าไปทางเขา “ในที่สุดครอบครัวของเราสามคนก็ได้พบกันอีกครั้ง ชีวิตนี้จะไม่แยกจากกันอีกแล้ว”

สีจิ่วเฉินจับมือเธอแน่นและสัญญาว่า พวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

สีจิ่วเฉินพาเธอไปทานอาหารกลางวัน พอตอนบ่ายก็พาเธอไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ เพื่อพักผ่อน

ในหอรุ่ยเป่า ซ่งอวี้กลับไปที่ห้องทำงานของเขา เขาโทรหาซ่งโยวน้องสาวของเขาเรื่องเข้าร่วมงานแต่งงาน

“อะไรนะ สามีในอนาคตของถังจือซย่าคือสีจิ่วเฉิน ประธานสีซื่อกรุ๊ปเหรอ พี่ พี่ไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม!” อีกด้านหนึ่งเป็นเสียงของผู้หญิงที่ประหลาดใจ

“จะเข้าใจผิดได้ยังไง เราเจอกันแล้ว”

“งั้นแบบนี้ เด็กที่ถังจือซย่าคลอดในตอนนั้น ก็เป็นของเขาด้วยเหรอ”

“ใช่ เป็นของเขา”

“ว้าว! พี่ งั้นพี่ก็เป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่! ในตอนนั้นถ้าไม่มีพี่ คุณชายน้อยของสีซื่อกรุ๊ปคงจมน้ำตายในท้องของแม่เขาไปนานแล้ว จะมีโอกาสคลอดออกมาได้ยังไง! สีจิ่วเฉินจะขึ้นเงินเดือนให้พี่ไหม”

“โยวโยว เธอว่ายังไงนะ”