รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 600

หญิงสาวคนนั้นเข้มแข็งจนเขาซาบซึ้งใจ ทำให้เขาเจ็บปวดและมีความรัก ต่อมาก็ถูกน้องสาวของเขาพบเจอ เธอเลยเริ่มห้ามเขาไม่ให้เจอถังจือซย่าอีก

ในที่สุดเธอก็ไปเคาะบ้านศาสตราจารย์ของเขาพร้อมกับต้นฉบับการออกแบบมากกว่าหนึ่งร้อยฉบับด้วยท้องอายุเจ็ดเดือน สุดท้ายก็ทำให้ศาสตราจารย์ของเขาประทับใจและยอมรับเธอเข้าเรียนกรณีพิเศษกลายเป็นนักเรียนแทรกชั้น

เธอมีพรสวรรค์มาก แม้ว่าเธอจะอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง แต่เธอก็สามารถวาดผลงานที่น่าทึ่งที่สุดได้

นอกห้องคลอด เขารีบอุ้มลูกที่เธอคลอดออกมา แล้วถูกหมอดุทันทีเพราะตอนที่เธอมา น้ำคร่ำใกล้จะแตกแล้ว เด็กเกือบหายใจไม่ออก

ตอนนั้น ซ่งอวี้คิดอยู่ว่าเขายินดีที่จะดูแลแม่และลูกชายคู่นี้ แม้เกรงว่าครอบครัวจะคัดค้านก็ตาม

ในวันที่สามหลังจากคลอดลูก ในห้องแคบๆ เขาดูแลหญิงสาวและลูกของเธอหลังคลอด และเมื่อลูกอายุได้เกือบหนึ่งปีเธอก็จบการศึกษา

และครอบครัวของเขาก็มาขัดขวางเขาไม่ให้พบเธออย่างรุนแรง เขาถูกเรียกตัวกลับประเทศเป็นเวลาสามเดือน เมื่อรอเธอกลับไปอีกครั้ง ก็เหลือเพียงจดหมายฉบับเดียวของเธอ เธอไปแล้ว และข้อมูลการติดต่อทั้งหมดก็หายไป

ในที่สุดเขาก็ได้พบกับเธออีกครั้งในรูปถ่ายของงานคิวอาร์ เธอได้กลายเป็นหัวหน้าดีไซเนอร์ที่ถือถ้วยรางวัล มีความมั่นใจและสดใสเหมือนดวงดาวที่พร่างพราว

หญิงสาวคนนั้นเข้มแข็งและมั่นใจ เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น ส่วนเขาก็ไปพัฒนาประเทศ

ชีวิตคือการกลับชาติมาเกิดที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

ในชั่วพริบตา พวกเขาก็อยู่ในเมืองเดียวกันอีกครั้ง ลาก่อน เธอได้พบคนรักและกําลังจะแต่งงาน

ในร้านอาหาร

ถังจือซย่าเหม่อลอย โดยไม่รู้ว่ากําลังคิดอะไรอยู่

แสงแดดตอนเที่ยงสาดส่องเข้าไปในเส้นผมของเธอ สะท้อนเข้าไปในดวงตาของเธอ เหมือนอัญมณีที่บานสะพรั่ง

สายตาของสีจิ่วเฉินจ้องมองเธออย่างหลงใหล เธอเหมือนมีเรื่องในใจ แต่เขาไม่รู้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่

“กินข้าวเถอะ! เย็นหมดแล้ว” สีจิ่วเฉินเรียกเธอเบาๆ