รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 608

นิสัยของคุณชายเยี่ยเปลี่ยนแล้วหรือ

ณ บ้านตระกูลเยี่ย

เยี่ยวานวานกลับมาถึงบ้านก็เข้าไปกอดแม่ทันที เวลาสั้นๆ เพียงสองวัน ผมของหลี่ซวงก็หงอกขึ้นมามากแล้ว เมื่อเห็นลูกสาวกลับมา เธอก็ร้องไห้และเล่าเรื่องของสองวันที่ผ่านมานี้ให้ฟัง

“แม่ไม่ต้องห่วงนะ อีกเดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว”

จะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร พ่อแกก่ออาชญากรรมฉ้อโกงทางการค้า จะกลับมาได้ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

“แม่เชื่อหนู หนูมีวิธีที่ทำให้พ่อกลับมาได้” เยี่ยวานวานให้คำสัญญา

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านนอก เป็นเยี่ยกั๋วเหาที่เดินเข้ามา

“พ่อ กลับมาแล้วหรือคะ” เยี่ยวานวานกระโจนเข้าไปกอดเขาทันที “พ่อ หนูขอโทษนะคะ หนูจะไม่ดื้ออีกแล้ว หนูจะไม่หนีงานแต่งอีก หนูจะแต่ง หนูจะแต่งกับอวี๋เส่าสยง”

เยี่ยกั๋วเหาตบไหล่เธอเบาๆ “เอาหน่า ไม่ต้องแต่งแล้ว บริษัทก็ไม่มีแล้ว ไม่ต้องไปแต่งงานเชื่อสัมพันธ์อะไรหรอก

แต่ไม่ว่าเยี่ยกั๋วเหาจะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ อำนาจคงจะกว้างขวางมาก ไหนจะลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้อีก

“เฮ้อ! จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ฉันไม่ได้ไปหาเรื่องใครสักหน่อย!” เยี่ยกั๋วเหากลุ้มใจมาก

ขณะนั้นเอง ที่ด้านข้างของเยี่ยวานว่นก็มีเสียงกระซิบขึ้นมา “พ่อ หนูรู้ว่าเป็นใคร”

“อะไร ลูกรู้หรือ เป็นใคร” เยี่ยกั๋วเหารีบมองไปที่ลูกสาว

หลี่ซวงก็ตกใจและมองไปที่ลูกเช่นกัน

เยี่ยวานวานทำได้แค่เล่าความเป็นมาของเรื่องราวให้พวกเขาฟัง และสุดท้ายก็เน้นย้ำไปด้วย “หนูไม่ได้ขโมยจริงๆ นะคะ หนูแค่ไม่ทันระวังทำสร้อยคอของชายคนหนึ่งติดผมไป ต้องโทษสร้อยคอของเขาที่ไม่แข็งแรง ถึงได้ขาดง่ายขนาดนั้น

เยี่ยวานวานมองไปที่พ่อแม่ด้วยความประหม่า เธอหวังให้พ่อกับแม่เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด