รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 615

"เขาคือสามีของฉัน" ถังจือซย่าแนะนำอย่างตรงไปตรงมา

ลมหายใจที่ส่งออกมาจากร่างกายของซ่งโยว แม้แต่ผู้หญิงก็สามารถสัมผัสได้ถึงวิกฤต

"สวัสดีค่ะคุณสี ฉันชื่อซ่งโยวนะคะ เป็นเพื่อนสนิทของถังจือซย่า" ซ่งโยวส่งยิ้มอย่างสดใสร่าเริง

“สวัสดี” สีจิ่วเฉินพยักหน้าเล็กน้อย

รอยยิ้มของซ่งโยวให้ความรู้สึกที่ดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษและดวงตาของเธอก็เหมือนตะขอที่จ้องมองสีจิ่วเฉินอยู่ตลอดเวลา ราวกับต้องการล่อลวงและยั่วยวนเขาทั้งๆ ที่พบกันเป็นครั้งแรก

“ซ่งโยว ขอให้สนุกนะ” ถังจือซย่าดึงมือที่ถูกเธอดึงไปกลับมา “ฉันยังมีเรื่องต้องจัดการน่ะ”

"โอเค" ซ่งโยวโบกมือด้วยความเก้อเขิน จากนั้นเธอก็รีบหันไปมองสีจิ่วเฉินที่หันกลับมาพร้อมๆ กันอย่างกระตือรือร้นที่จะเห็นปฏิกิริยาของเขา

เธอเชื่อว่าผู้ชายคนใดก็ตามที่ได้เห็นการเต้นรำที่เธอแสดงไปเมื่อนี้จะต้องถูกกระตุ้นความคิดอย่างแน่นอน และเธอไม่เชื่อว่าสีจิ่วเฉินจะไม่รู้สึกถึงมัน

สำหรับเธอแล้ว เธอเคยชินกับการที่เห็นผู้ชายรวยๆ จะสบายและเป็นกันเองเมื่ออยู่ข้างๆ ผู้หญิง ตราบใดที่สามารถกระตุ้นความสนใจของพวกเขาได้ และพวกเขาจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไปหากมีโอกาสอีกในวันหลัง

ในขณะที่เธอกำลังม้วนผมของตัวเองเล่น สายตาก็ถูกส่งไปให้ร่างของถังจือซย่าและสีจิ่วเฉินตลอด รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของเธอ สีจิ่วเฉินเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่ว่าจะหน้าตาหรือรูปร่างของเขา รวมถึงกลิ่นอายของความเป็นราชาที่เขาเปล่งออกมาทั่วร่างกาย มันทำให้สาวๆ ที่พบเห็นสามารถตกหลุมรักได้ในทันที

ในตอนนั้นที่ถังจือซย่าไม่ว่าอย่างไรก็จะให้กำเนิดเด็กคนนั้นออกมา เป็นเพราะเธอรู้อยู่แล้วหรือไม่ว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของสีจิ่วเฉิน?

เธอชื่นชมความสามารถของถังจือซย่ามาก ที่อาศัยเพียงแค่เด็กคนเดียวก็สามารถแต่งเข้าตระกูลที่ร่ำรวยได้

หลังจากที่ถังจือซย่าและสีจิ่วเฉินเดินตามทางมาระยะหนึ่ง ในหัวของถังจือซย่าก็เต็มไปด้วยท่าเต้นรำของซ่งโยวที่แสดงต่อหน้าสาธารณชน เอวที่บิดโค้งไปมาและดวงตาที่เย้ายวนของเธอเหมือนมีดที่ปล้นวิญญาณ เหล่าผู้ชายที่อยู่ที่นั่นต่างก็ถูกเธอดึงดูดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ถังจือซย่ารู้จักซ่งโยวดี เธอเคยหลอกล่อคนรวยเพื่อความสนุกตอนที่เธออยู่ต่างประเทศ แต่คืนนี้เธอจะเอาสามีของเธอไปเป็นเหยื่อหรือไม่?

“เธอชื่อซ่งโยว น้องสาวแท้ๆ ของซ่งอวี้” ถังจือซย่าพูดกับสีจิ่วเฉินด้วยความกลัดกลุ้มใจ