รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 624

ทันใดนั้นถังจือซย่ายิ้มอาย ๆ และพูดว่า "คุณอย่าพึ่งรับดีกว่า ให้เขานอนในห้องฉิงเย่ก่อนเถอะ"

สายตาลึก ๆ ของสีจิ่วเฉิน จู่ ๆ ก็แวบรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ออกมา "อืม ผัวเข้าใจความหมายของเมียแล้ว"

ถังจือซย่าสีหน้าแดงก่ําเล็กน้อย จ้องมองปราดเดียว "คุณจะไปไหนคะ"

"ห้องที่นี่เก็บเสียงไม่ค่อยดี งั้นให้เฉินเฉินอยู่กับฉิงเย่ก่อนเถอะ" สีจิ่วเฉินยิ้มร้ายขึ้นอีก

ถังจือซย่าอยากหารูแล้วมาเจาะจริง ๆ ผู้ชายคนนี้หมายความว่าเธอตะโกนดังเกินไปหรือ

ใช่ซะที่ไหนล่ะ

ในวิลล่าเลขที่ 58

เยี่ยวานวานอยู่กับเจียนจือเพ่ยอย่างอึดอัดในวิลล่าเป็นเวลาหนึ่งวันแล้ว และผู้ชายคนนี้ยังออกไปข้างนอกในตอนเย็น นี่เป็นสิ่งที่เยี่ยวานวานช่วยไม่ได้ เธอวางแผนที่จะแอบไปเที่ยวที่งานเต้นรําคืนนี้

พอจะทนต่อไปเธอก็จะทนไม่ไหวแล้ว ยังไงการล่อลวงเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่สามารถทําได้วันละสองวัน

วางเรื่องอัปยศอดสูแบบนี้ไว้ก่อน ต้องเสพสุขก่อน

จริง ๆ แล้ว ตอนนี้เธอเริ่มกลับใจแล้ว อยากด่าตัวเองจริง ๆ ตอนนั้นก็ดีอยู่แล้ว อิสระไม่ดีเหรอ ตอนนี้ต้องกลายเป็นดั่งนักโทษ

อิสระแม้แค่ครึ่งวันยังไม่ได้ วันๆยังต้องมารองรับความโกรธเขาอีก

กินข้าวเย็นคนเดียวเสร็จแล้ว วันนี้เยี่ยวานวานแต่งตัวได้พอดี เหมาะกับการไปงานเต้นรํา เธอก็ไม่ได้กะจะไปหาอะไรในเชิงชู้สาวและความน่าหลงไหลนั่น เพราะมีเรื่องในใจเยอะเกินไป เลยอยากไปผ่อนคลายซักหน่อย

เยี่ยวานวานออกเดินทางโดยรถชมวิว ได้ยินแต่เสียงเพลงไพเราะดังมาจากห้องจัดเลี้ยงห้องหนึ่ง ราวกับว่าแม้แต่ท้องฟ้ายามค่ําคืนก็โรแมนติกขึ้นแล้ว

ในตอนกลางคืน แขกหนุ่มสาวต่างก็หลั่งไหลเข้ามา แต่ละคนแต่งตัวสดใส เซ็กซี่และมีเสน่ห์

เหล่าบริกรถือถาดอยู่ในมือ บนถาดมีแชมเปญและไวน์แดง เดินอยู่ท่ามกลางแขกเหรื่อ

เยี่ยวานวานเพิ่งเดินเข้ามา ไม่นานก็ดึงดูดสายตาของหนุ่มๆ ไม่น้อย และหนึ่งในนั้นก็มีดวงตาคู่หนึ่งที่ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ "วานวาน คุณมาแล้ว"

เยี่ยวานวานไม่คิดว่าจะได้พบกับสีจุนเจี๋ย เธอทักทายว่า "รุ่นพี่"