รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 629

ที่ท่าเรืออ่าวยามค่ําคืน มีแขกอีกหนึ่งคนเดินลงมาจากห้องโดยสาร หญิงสาวคนหนึ่ง อายุประมาณ 25 ปี สไตล์ทั้งเต็มไปด้วยเสน่ห์ สวยงามและดูใจกว้าง คนที่ต้อนรับเธอเป็นผู้ชายอายุห้าสิบต้น ๆ เธอยิ้มและตะโกนว่า "พ่อคะ"

"กลับมาแล้วหรอ มา ให้พ่อดูหน่อยซิ" ชายคนนี้มองเธอไปมา แววตามีรอยยิ้ม "ยิ่งโตยิ่งสวยขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว"

"แค่ชั่วพริบตา หนูกับพี่จิ่วเฉินไม่ได้เจอกันมาสิบสองปีแล้ว ไม่คิดว่าพอจะเจอกันจะไปเจองานแต่งงานของเขา" หญิงสาวพูดด้วยความผิดหวังเล็กน้อย

"ลูกควรเจอนายหญิงในอนาคตของตระกูลสีก่อน" ชายชราพูดอย่างใจเย็น

"เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนคะ"

"ตอนนี้พวกเราไม่ค่อยรู้จักเธอมากนัก รู้แค่ว่าเธอเป็นคนเดียวนายหญิงใหญ่เลือกให้เป็นนายหญิง แม่ของเธอเป็นคนสร้างโอกาสแบบนี้ให้เธอ"

ชายชราคนนี้พูดด้วยสายตาลึกล้ำ

"ดังนั้น ถ้าไม่มีเรื่องที่แม่ของเธอเสียสละชีวิตช่วยคนไว้ เธอก็คงไม่มีโอกาสได้เป็นนายหญิงใช่ไหมคะ"

"เธอกับจิ่วเฉินมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคนเมื่อห้าปีก่อน แค่ดูก็รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง"

"อายุยี่สิบห้าปี อายุเท่ากับหนูเลย ไม่แน่ว่าหนูกับเธออาจจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้"

ผู้อาวุโสมองลูกสาวแวบหนึ่ง และสายตาของหญิงสาวก็มองเขา แววตาของทั้งคู่เหมือนกำลังสื่อสารกันอีกเรื่อง เป็นเรื่องลับๆ ซ่อนๆ

"อนาคตอย่าทำให้พ่อผิดหวังล่ะ" ชายชราตบไหล่เธอ "จะไม่ทําให้พ่อผิดหวังแน่นอนค่ะ" หญิงสาวพยักหน้าอย่างมั่นใจและมั่นคง จากนั้นก็ยิ้มอย่างขมขื่นว่า "มันผ่านมาหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าพี่จิ่วเฉินจะจําหนูได้ไหม" "พรุ่งนี้หาเวลาไปทักทายเขาบ้างละกัน"

กลางคืนยิ่งมืดขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งเกาะก็เงียบลง

เช้าตรู่

แสงแดดสาดบนผ้าปูที่นอนสีขาว ถังจือซย่านอนอยู่ในอ้อมแขนของสามีอย่างเกียจคร้าน อยากนอนต่อสักพัก