รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 633

ถังจือซย่าไม่ได้นอนพักต่อ เธอนั่งอยู่หน้าสมุดการลำดับศักดิ์ของวงค์ตระกูล เปิดดูประวัติที่ผ่านๆ มาของตระกูลสี ในนั้นมีการจดบันทึกเรื่องราวที่สำคัญต่างๆ เอาไว้ รวมถึงอำนาจและความสัมพันธ์ต่างๆ ของตระกูลต่างที่นายหญิงใหญ่สีเรียบเรียงให้เธอ

ดูไปดูมา ถังจือซย่าก็หลับไปบนโซฟาอย่างนั้น เพราะการดูสมุดการลำดับศักดิ์ของวงค์ตระกูลนั้นมันต้องใช้สมาธิอย่างมาก

ในขณะที่สีจิ่วเฉินเดินเข้าบ้านมาในยามที่พระอาทิตย์กำลังตกดิน เขาก็เห็นผู้หญิงที่นอนอยู่บนโซฟา ในมือจองเธอยังคงถือสมุดการลำดับศักดิ์ของวงค์ตระกูลอยู่ แถมยังขมวดคิ้วเล็กน้อย สีจิ่วเฉินรู้สึกทั้งสงสารทั้งตลก

เขาเดินมาข้างเธออย่างเบาๆ เห็นว่าท่านอนของเธอนั้นไม่ค่อยสบาย เขาจึงรั้งเธอมาไว้ในอ้อมอก ให้เธอพิงอยู่ที่แขนของเขา จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงมาจูบเข้าที่หน้าผากของเธอ

ขนตายาวของถังจือซย่าค่อยๆ เปิดขึ้น เผยให้เห็นดวงตาสะสวยที่ยังคงสะลึมสะลือ "เป็นยังไงบ้าง"

"คืนนี้เธอจะได้กินปลาแซลมอนที่สามีเธอตกเองกับมือเลย" สีจิ่วเฉินยกยิ้ม ผลออกมาดีสินะ

"เฉินเฉินเล่นสนุกไหม"

"สนุกมากเลย พอลงเรือก็เหนื่อยจนหลับทันทีเลย"

ถังจือซย่าเองก็รู้สึกว่าลูกจะเล่นได้สนุกมาก สีจิ่วเฉินเอาสมุดการลำดับศักดิ์ของวงค์ตระกูลในมือเธอออก "ถ้าไม่ชอบดู ก็ไม่ต้องดูหรอก ต่อไปเรื่องภายในตระกูล ฉันจัดการเอง"

แต่ถังจือซย่ากลับส่ายหัวอย่างดื้อรั้น "ไม่เอา คุณดูแลงานด้านนอก ฉันดูแลเรื่องในบ้านเอง"

ในใจของสีจิ่วเฉินนั้นรู้สึกอบอุ่น ผู้หญิงของเขาคิดเผื่อเขาทุกเรื่องเลย เขาลูมผมของเธอเบาๆ "อย่ากดดันตนเองมากเกินไปนะ"

"อ้อ! จริงสิ วันนี้ฉันเจอผู้หญิงของตระกูลสีคนหนึ่งด้วย เธอชื่อสีสือเหยา ได้ข่าวว่าเธอเป็นเพื่อนเล่นคุณในตอนเด็กๆ ความสัมพันธ์จองพวกคุณน่าจะดีมากแน่เลย!" ถังจือซย่าถามแบบยิ้มๆ

สายตาของสีจิ่วเฉินที่คมลึกนั้นมีความร้อนรนแวบผ่าน ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับหน้าเล็กของเธอเอาไว้ "ที่รัก ฉันกับเธอเป็นเพื่อนเล่นตั้งแต่เด็กก็จริง แต่ในใจของฉัน เธอก็เหมือนเป็นน้องสาวของฉัน นอกนั้น พวกเราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย"

"จริงเหรอ" ถังจือซย่าพูดเสียงสูง แล้วแกล้งทำเป็นเตือนว่า "พวกคุณไม่ใช่สายเลือดเดียวกันนะ! ถ้าหากคุณสีเธอชอบคุณหล่ะ"