รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 659

เจียนจือเพ่ยไม่ได้ตอบเธอ แต่เขาเอาสำลีมาเช็ดเลือดให้เธอ เมื่อเทน้ําฆ่าเชื้อลงไปเล็กน้อย เยี่ยวานวานเจ็บจนร้องออกมา "อ๊า... เจ็บ!" 

ดวงตาของเจีบนจือเพ่ยมองส่องมาทันที ข้างในดูเหมือนจะมีแสงสีดําหริบหรี่เล็กน้อย 

ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้หรือไงว่าเสียงร้องแบบนี้ของเธอทําให้ผู้ชายใจคอไม่ดี

ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ไม่ได้สังเกตุว่ามีเงาบนชั้นสองที่ยืนอยู่นั่นด้วยความไม่พอใจ เฉียว

เสวี่ยเม่ยถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงการเคลื่อนไหว

ทันทีที่เธอออกมา เธอก็ได้ยินเสียงออดอ้อนของเยี่ยวานวาน เจนจือเพี้ยนนั่งยอง ๆ และเช็ดหัวเข่าที่ได้รับบาดเจ็บของเธอ 

แต่ในสายตาของเฉียวเสวี่ยเม่ย ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแผนของเยี่ยวานวานที่จะใช้ล่อลวงเจียนจือเพ่ย

"เกิดอะไรขึ้นคะ พี่เจียน" เฉียวเสวี่ยเม่ยจงใจแกล้งทําเป็นเหมือนถูกปลุกให้ตื่นแล้วลงมาชั้นล่าง 

เยี่ยวานวานรีบดึงกางเกงลง แล้วกล่าวขอโทษ “ขอโทษนะคะคุณเฉียว รบกวนคุณเลย"

“มีเกิดอะไรขึ้นกับเธอเหรอ" เฉียวเสวี่ยเม่ยถามเธอตรง ๆ 

"เมื่อกี้ฉันเผลอหกล้มเข่าเลยเป็นแผล คุณเจียนเลยห้ามเลือดให้ฉันค่ะ"

"กลับไปที่ห้องเธอเถอะ" เสียงของเฉียวเสวี่ยเม่ยเย็นลง 

เจียนจือเพ่ยเอากล่องยาไปเก็บ เยี่ยวานวานเองกำลังจะเดินผ่านเฉียวเสวี่ยเม่ย ทันใดนั้นก็ถูกมืออีกคนบีบข้อมือของเธออย่างแรง เสียงกัดฟันของผู้หญิงคนนี้ทะลุเข้าไปในหู

"เขาเป็นผู้ชายของฉัน เธออยู่ห่างๆจากเขาซะ ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องจบอย่างน่าสังเวช" เสียงนั้นเบาจนมีแค่เพียงเยี่ยวานวานได้ยิน แต่ความหมายของคําขู่นั้นรุนแรงมาก 

เมื่อเธอปล่อยเยี่ยวานวาน เธอก็ขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว แต่ในใจก็ยังตกใจเล็กน้อย เฉียวเสวี่ยแสดงออกชัดว่าเกลียดเธอมาก 

เยี่ยวานวานเองก็อยากบอกเธอมาก เธอไม่มีเจตนาที่จะยั่วยวนเจียนจือเพ่ย ทุกอย่างเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น 

"พี่เจียนคะ" เฉียวเสวี่ยเม่ยเดินลงมา"ฉันนอนไม่หลับ คุยกันสักหน่อยเถอะค่ะ" 

อนาคตผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นนายหญิงของเขา ไม่น่าเชื่อ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ