รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 672

สวีฮุ่ยน่ากล่าวขอโทษทันที "ฉันขอโทษ ประธานสีฉันไม่ทันเห็นคุณ เป็นความผิดของฉันเอง" หลังจากพูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปตบเบาๆที่แขนของเขา "คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

สีจิ่วเฉินโบกมือ "ไม่เป็นไร"

"เอ่อ เสื้อผ้าของคุณเปื้อนลิปสติกของฉัน เดี๋ยวฉันเช็ดให้ค่ะ" หลังจากพูดจบสวีฮุ่ยน่าไม่ได้เช็ดไปที่แขน แต่ทำท่าทางที่จะซบหน้าอกของเขา

สีจิ่วเฉินเอาแขนกั้นไว้ และเสียงของเขาก็เย็นชาทันที "ไม่จำเป็น"

ทันทีที่สีจิ่วเฉินจากไป สวีฮุ่ยน่าก็ถอนหายใจด้วยความผิดหวัง โดยคิดว่าเป็นโอกาสที่ สีจิ่วเฉินจะมองมาที่เธอ แต่เธอไม่คาดคิดว่า จะเหมือนที่เขาว่ากันว่าสีจิ่วเฉินนั้นหาตัวจับได้ยาก

ถ้าเขาไม่ชอบผู้หญิง แล้วเขาจะแต่งงานทำไม

หลังจากที่สวีฮุ่ยน่าออกไป หลี่เหมยก็ออกมาจากมุมห้อง เธอเพิ่งออกมาจากห้องน้ำและเห็นฉากนี้ ซึ่งทำให้สายตาของแปดเปื้อน

หลี่เหมยไม่ใช่คนเสแสร้ง แต่เธอควรแจ้งให้ถังจือซย่ารู้เรื่องนี้ นักแสดงหญิงที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมกับ สีจิ่วเฉินไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ผลิตภัณฑ์ของหอรุ่ยเป่า

มือถือของถังจือซย่ากระพริบเตือนข้อความเข้า เธอเอื้อมมือไปหยิบและเห็นว่าส่งมาจากหลี่เหมย

"จือซย่าฉันเห็นสวีฮุ่ยน่าที่ทางเดิน เธอคิดที่ไม่ซื่อกับสามีของคุณ ระวังไว้ด้วย"

ถังจือซย่าอ่านข้อความจบอย่างใจเย็น เธอหันศีรษะไปมองตำแหน่งของสวีฮุ่ยน่า แต่เธอไม่ได้อยู่ที่นั่น

"ขอบคุณพี่เหมย" ถังจือซย่าตอบกลับ เมื่อสีจิ่วเฉินกลับมานั่งที่เดิม เขาก็จับมือเธอและเล่นกับมัน

ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นมองเขา แสงค่อนข้างสลัว แต่ดวงตาของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความรัก เธอยิ้มหวานและจูบใบหน้าของเขา เพื่อแสดงความรักต่อสาธารณะ

เมื่อบังเอิญสวีฮุ่ยน่าที่กลับมานั่งที่เดิมเห็นฉากนี้เข้า เธอตกใจมาก และตอนนี้เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อยกับการกระทำที่โง่เขลาของเธอ ถ้าคุณนายสีรู้เรื่องพฤติกรรมของเธอ ไม่รู้ว่าจะปล่อยเธอไว้หรือเปล่า

เธอดีใจที่จือซย่าไม่รู้

แต่ใครจะรู้ว่า แท้จริงถังจือซย่ารู้ดี